Η τοξικότητα της “Μαγικής Σκέψης”

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, και επειδή πιστεύω πως η καλύτερη άμυνα είναι η ενημέρωση και η γνώση, επαναφέρω ένα oldie but goodie ποστ που είχε προκαλέσει εκτενή και σοβαρό διάλογο προς όφελος όλων μας – πέρνει μάλιστα ακόμα hits μέσα από αναζητήσεις της google από όσο μου λέει ο wordpressορας. Παραπέμπω επίσης στο εύλογο σχετικό Point of view cover που δημοσίευσε σήμερα ο Αρκούδος.

————————————————————————————————————

Update: Μετά από την ιδιαίτερα δημιουργική συζήτηση που ακολούθησε, ιδίως προς το τέλος της «ζωής» αυτού του post, αποφάσισα να το εμπλουτίσω με κάποιες extra πληροφορίες που μας προσφέρθηκαν στα σχόλια σε μια πιο ολοκληρωμένη και ευκατανόητη μορφή. Τα νέα κομμάτια παρουσιάζονται σε italics και σε […] ο συνεισφέρων.
Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται για τον Psiloman που δεν είναι blogger και μας πλούτισε με μερικά βαρειά βαρειά «σεντόνια» σαν ανώνυμος.

Και χασικλής ο ΓΑΠ (μην το ξεχνάμε αυτό)

O Γιώργος Παπανδρέου το έχει πει δημόσια: Στην Αμερική? δοκίμασε χασίς. Mαριχουάνα συγκεκριμένα.

ΦΩΣ της ΠΡΑΒΔΑ

…εκείνες τις ουσίες που εξ ορισμού διευρύνουν τη συνείδηση (π.χ. lsd και thc, αν και το lsd μάλλον την ξεχειλώνει). 🙂

J95

Με αφορμή τα παραπάνω σχόλια, αποφάσισα πως η υπόθεση «ναρκωτικά» θέλει πολύ κουβέντα πριν ξεκαθαρίσουν έστω κάποιες βασικές αλήθειες, και αξίζει λοιπόν ένα post στο blog μου. Δεν πρόκειται να κονταρομαχήσω με κανέναν για το τι πιστεύει και τι κάνει – δικαίωμά του και εγώ δεν είμαι ούτε πατέρας, ούτε αδερφός, ούτε κολλητός, ούτε γκόμενος ούτε και μπάτσος για να του αλλάξω τα μυαλά ή να επαινέσω τις ιδέες του. Αντίθετα θα αναφέρω αυτά που είναι αντικειμενικά γνωστά και επιστημονικά αποδεδειγμένα, οπότε και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Φυσικά, δεν θα κατεβώ σε εξαιρετικές λεπτομέρειες για να μην εξελιχθεί το post σε «κινέζικα» παρά θα προσπαθήσω να απλοποιήσω τα πράγματα όπου αυτό είναι εφικτό χωρίς να παραποιείται η αλήθεια. Ζητώ λοιπόν προκαταβολικά συγνώμη απ’ όσους ξέρουν τα πράγματα σε επίπεδα βαθύτερα των όσων αναφερθούν παρακάτω.

Καταρχήν, ο ίδιος ο όρος «ναρκωτικά» είναι εσφαλμένος. Ναρκωτική λέγεται μια ουσία ικανή να προκαλέσει νάρκωση. Η κατάσταση της νάρκωσης παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:

• ακινησία: απώλεια της οικειοθελούς κίνησης
• αμνησία: απώλεια συνείδησης και μνήμης του γεγονότος
• αναλγησία: απώλεια αίσθησης πόνου
• αναισθησία: απώλεια των αισθήσεων (αφή, πίεση, θέση του σώματος κτλ.)
• απώλεια αντανακλαστικών
• ατονία: χαλάρωση του τόνου των σκελετικών μυώνων

Είναι προφανές πως ελάχιστες ουσίες από αυτές που χρησιμοποιούνται τακτικά σαν recreational drugs μπορούν να προκαλέσουν νάρκωση, και ακόμα και αυτές δεν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες δόσεις. Το πραγματικό κοινό σημείο όλων των recreational drugs (και θα προτιμήσω αυτόν τον όρο από εδώ και στο εξής) είναι η ψυχοτρόπος δράση: η διαφοροποιήση δηλαδή της ψυχολογικής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο σχετίζεται ο λήπτης με τον εαυτό του και το περιβάλλον του, έμψυχο και άψυχο. Παρακάτω αναφέρω τον τρόπο δράσης των πιο γνωστών ψυχοτρόπων ουσιών που χρησιμοποιούνται σαν recreational drugs.

Καφεΐνη

Φαρμακοδυναμική: Η καφεΐνη ανήκει χημικά στις ξανθίνες. Η δράση της είναι εντός του κυττάρου, νευρικού και μη, μπλοκάροντας την φωσφοδιεστεράση, ένα ένζυμο που «κλείνει» το μήνυμα της αδρεναλίνης. Τελικό αποτέλεσμα είναι η αύξηση του χρόνου και της έντασης δράσης της αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης που φυσιολογικά χρησιμοποιεί ο οργανισμός μας. Χημικό ανάλογο είναι και η τεοφυλλίνη που, παρόλο το όνομά της, δεν βρίσκεται μόνο στο τσάι αλλά και στον καφέ, την σοκολάτα, την coca-cola κ.α.

Επιβλαβείς ενέργειες: Η καφεΐνη αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς, προκαλεί αγγειοδιαστολή, υπόταση/υπέρταση (ανάλογα με το ποιος μηχανισμός έχει το πάνω χέρι: καρδιακός η αγγειακός), νευρικότητα, μείωση της συγκέντρωσης, αυπνία. Η χρόνια χρήση έχει συνδεθεί με αυξημένη συχνότητα υπέρτασης, αθηρωμάτων, αγγειοεγκεφαλικών επισοδείων και εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Εξάρτηση: Η καφεΐνη δίνει εξάρτηση τόσο ψυχολογική όσο και σωματική. Η τελευταία ωφείλεται σε ένα «reset» που κάνει ο οργανισμός ωστε να λειτουργεί «φυσιολογικά» ενώ στο αίμα ρέει καφεΐνη. Αποτέλεσμα βέβαια είναι πως θες τουλάχιστον δυο εσπρέσσο για να «ανοίξει το μάτι» το πρωί.

Νικοτίνη

Φαρμακοδυναμική: Περιέχεται στον καπνό, ουσία έντονα λιπόφιλη, περνάει ταχύτατα από τα εισπνεόμενα αέρια καύσης του καπνού στο αίμα και διαχέεται εξίσου ταχύτατα στον εγκέφαλο. Λειτουργεί σαν ανάλογο της ακετυλχολίνης σε συγκεκριμένο είδος υποδοχέα που πήρε και το όνομά της (νικοτινικός). Η ακετυλχολίνη στον εγκέφαλο βρίσκεται κυρίως στον φλοιό και το επιχείλιο σύστημα και παίζει σημαντικό ρόλο στην προσοχή και την συγκέντρωση. Η λήψη νικοτίνης αυξάνει την προσοχή και την συγκέντρωση ενώ λειτουργεί σαν ελαφρύ αγχολυτικό, περιορίζοντας τα αποτελέσματα της «έκρηξης» ντοπαμίνης στον εγκέφαλο σε έκτακτες καταστάσεις.

Επιβλαβείς ενέργειες: Παρότι οι περισσότερες τοξικές δράσεις του καπνίσματος ωφείλονται στα πολλά προιόντα της ατελούς καύσης οργανικής ύλης (πίσσα, μονοξείδιο του άνθρακα, βενζόλιο, κλπ.) η ίδια η νικοτίνη δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η συμβολή της στα καρδιαγγειακά και εγκεφαλικά επεισόδια αλλά και στον ερεθισμό των βρόγχων και επομένως αυξημένο κίνδυνο για χρόνια βρογχίτιδα και άλλες παθήσεις του αναπνευστικού είναι αδιαμφισβήτητη. Φυσικά η σύνδεση του καπνίσματος εν γένει με τον καρκίνο και άλλα προβλήματα υγείας είναι πασίγνωστη. Πέρα από την χρόνια τοξική δράση, η νικοτίνη μπορεί να προκαλέσει ασθματική κρίση, υπέρταση, έντονο πονοκέφαλο, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και όξυνση οισοφαγίτιδας, ζαλάδες, εμετό.

Εξάρτηση: Προκαλεί ισχυρότατη σωματική εξάρτηση ωφειλώμενη στο φαινόμενο του down regulation (μείωση του αριθμού των εξειδικευμένων υποδοχέων). Το αποτέλεσμα είναι πως ο καπνιστής πρέπει να λαμβάνει νικοτίνη ώστε να ανταπεξέλθει σε όλο και περισσότερα και λιγότερο απαιτητικά σε συγκέντρωση έργα (μελέτη, χρήση υπολογιστή, διάλογος κτλ.) ενώ γίνεται πάντα πιο απαραίτητη και η αγχολυτική της δράση. Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης και η ψυχολογική εξάρτηση, κυρίως σε σχέση με την λιγότερο έντονη αγχολυτική δράση (θετικά αποτελέσματα με placebo: τσίχλα, κομπολόι κτλ.). Ο νικοτινομανής εμφανίζει χαρακτηριστική κρίση με ανησυχία, νευρικότητα, ορθοστατισμό, κνησμό, εφίδρωση.

Αιθυλική αλκοόλη

Φαρμακοδυναμική: Απορροφάται σχετικά γρήγορα ήδη από το στομάχι αλλά και από την στοματική κοιλότητα (όποιος αμφιβάλει ας πιεί μια μπύρα με καλαμάκι). Δρά στους υποδοχείς του GABA όχι σαν ανάλογο παρά ενισχύοντας την δράση του ίδιου («δένει» αλλού πάνω στον υποδοχέα). Το GABA είναι ο κλασσικός «αρνητικός» νευροδιαβιβαστής του νευρικού μας συστήματος (εμποδίζει αντί να εξιτάρει τα νευρικά κύτταρα). Ενισχύοντας λοιπόν το GABA, το αλκοόλ μειώνει την δράση του εγκεφάλου. Συγκεκριμένα, σε μικρές σχετικά δόσεις, «χτυπάει» τον φλοιό και το παραχείλιο σύστημα με αποτέλεσμα την αλλοίωση συναισθημάτων και της κριτικής ικανότητας, ενώ λίγο αργότερα παρατηρούνται καθυστέρηση στην ταχύτητα αντίδρασης σε εξωτερικά ερεθίσματα και μείωση των αντανακλαστικών. Τέλος, επιρρεάζεται η παρεγκεφαλίδα που χρησιμοποιεί ένα πολύπλοκο σύστημα νευρώνων που λειτουργούν με GABA οπότε και χάνεται ο συντονισμός κινήσεων, άρθρωσης και ισσοροπίας.

Επιβλαβείς ενέργειες: Πέρα από τα γνωστά σε όλους άμεσα αποτελέσματα και τις συχνά τραγικές τους συνέπειες, η χρόνια χρήση αλκοόλ οδηγεί σε μη αναστρέψιμη καταστροφή του ήπατος, αρχικά υπό την μορφή στεάτοσης (αντικατάσταση του κανονικού ιστού με λιπώδη) και τελικά την κίρρωση και τον θάνατο.

Εξάρτηση: Ισχυρότατη σωματική εξάρτηση εξαιτίας του φαινομένου της down regulation. Μάλιστα η κρίση του αλκοολικού είναι τόσο έντονη ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί παθολογικό φαινόμενο και να χρήζει ιατρικής περίθαλψης λόγω των όχι σπάνιων επιπλοκών της.

Τετραυδροκανναβινόλη

Φαρμακοδυναμική: Η τετραυδροκανναβινόλη (THC) είναι η βασική δραστική ουσία που περιέχεται στα φύλλα της ινδικής κυρίως κάνναβης. Λιπώδης χημική ουσία, απορροφάται ταχύτατα από τα εισπνεόμενα αέρια καύσης, του πιο συνηθισμένου τρόπου λήψης της. [kkk, KiTaSuMbA] Χημικά παρόμοιες ουσίες που επίσης περιέχονται στην ινδική κάνναβη είναι η κανναβινόλη (CΒN), η καναβιδόλη (CBD) αλλά και πολλές άλλες. Οι ουσίες αυτές είναι χημικά και φαρμακολογικά ανάλογες ενδογενών ουσιών (ενδοκανναβινοειδή) με κύρια την ανανδαμίδη. Ο τρόπος δράσης των ενδοκανναβινοειδών διαφέρει ριζικά από τους κλασσικούς «νευροδιαβιβαστές» (ουσίες-μυνήματα που χρησιμοποιούν οι νευρώνες μεταξύ τους). Πρώτα απ’όλα δεν χρησιμοποιούνται ποτέ αυτόνομες αλλά πάντα σε συνδιασμό με άλλους κλασσικούς νευροδιαβιβαστές και των οποίων την δράση μετατρέπουν. Γι’αυτό συγκαταλέγονται στους λεγόμενους «νευρορυθμιστές». Επιπλέον δεν βρίσκονται «αποθηκευμένες» εντός του κυττάρου, ούτε απελευθερόνονται κατά τρόπο κβαντισμένο όπως οι κλασσικοί νευροδιαβιβαστές. Αντίθετα παράγονται εκείνη την στιγμή (σαν απάντηση σε κάποιο μύνημα) από την ίδια την κυτταρική μεμβράνη και, καθότι εξαιρετικά λιπόφιλες, διαχέονται σε όλο το γυρω περιβάλλον αντί να παραμείνουν περιορισμένες στον χώρο της σύναψης (σημείο επαφής και αλληλεπίδρασης 2 νευρώνων). Ο ταχύτατος καταβολισμός τους συμβάλλει στον περιορισμό της δράσης τους στην άμεση «γειτονιά» του νευρώνα που τις παρήγαγε και μόνο. Ανάμεσα στους νευροδιαβιβαστές που ρυθμίζουν «κατασταλτικά» τα ενδοκανναβινοειδή βρίσκονται η ντοπαμίνη (που παίζει κύριο λόγο στην προσοχή αλλά και την motivation, «φιλτράροντας» τα «ασήμαντα»), η σεροτονίνη (κατεξοχήν εμπλεκόμενη στην συναισθηματική φόρτιση και ερμηνεία των ερεθισμάτων) αλλά και το γλουταμικό οξύ (τον βασικό «θετικό» νευροδιαβιβαστή – που εξιτάρει δηλαδή – στον φλοιό του εγκεφάλου).

Έχοντας υπόψιν αυτήν την δράση, τα γνωστά αποτελέσματα της χρήσης ινδικής κάνναβης εξηγούνται με απόλυτα λογικό τρόπο: μείωση της motivation και της προσοχής σε εξωτερικά ερεθίσματα (introspective effect), αλλοίωση της συναισθηματικής φόρτισης, υποκειμενική «επιβράδυνση» του έξω κόσμου, μείωση της οικειοθελούς κίνησης – κυρίως στο «πέρασμα» από την βούληση/απόφαση στην εκτέλεση του κινητικού προγράμματος, τάση για υπογλυκαιμία.

[kkk, KiTaSuMbA] Υπάρχει ωστόσο μεγάλη μεταβλητότητα στο ποιο ή ποια αποτελέσματα θα υπερέχουν στην τελική έκφραση της δράσης των ουσιών αυτών. Από την μία πλευρά, οι διαφορετικές ουσίες που περιέχονται σε μεταβαλλόμενες ποσότητες στα φύλλα της ινδικής κάνναβης ανάλογα με την «ποιότητα» και «ποικιλία» δρουν με διαφορετική επιλεκτικότητα πάνω στους διαφορετικούς τύπους υποδοχέων. Μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί τρεις τύποι υποδοχέων: CB1 (στο ΚΝΣ), CB2 (σωματικός, περιφερειακοί ιστοί) και CB3 (τόσο σωματικός όσο και ΚΝΣ αλλά με ανταγωνιστική δράση ως προς τους CB1 και CB2). Επίσης, πολλές από τις δραστικές ουσίες ενδέχεται να παρεμβάλονται και στην σύνθεση ή στον καταβολισμό των ενδοκανναβινοειδών. Ακόμα, πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν το γεγονός πως όντας «νευρορυθμιστές» τα ενδοκανναβινοειδή και όχι νευροδιαβιβαστές, «πειράζοντάς» τα τροποποιείται το «μύνημα» των δεύτερων αντί ενός καθαρού μυνήματος των πρώτων. Έτσι είναι λογικό πως το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από τις αρχικές συνθήκες και όχι γραμμικά από την δόση και μόνο. Πρακτικά κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός πως το ίδιο «χόρτο» έχει τελείως διαφορετική επίδραση σε 2 διαφορετικούς λήπτες ή ακόμα και στον ίδιο λήπτη σε 2 διαφορετικές στιγμές και εσωτερικές συνθήκες.

Επιβλαβείς ενέργειες: Κατά την λήψη THC παρουσιάζεται οκνηρία, βραδυκινησία, αλλοιώση συναισθηματικής φόρτισης, μείωση της προσοχής και αδυναμία εκμάθησης (το γλουταμικό οξύ εμπλέκεται στο λεγόμενο Long Term Potentiation – LTP, τον βασικό μηχανισμό «αποθήκευσης» μνήμης). Παρότι δεν υπάρχουν στοιχεία για τοξική δράση της THC, αρχικές ενδείξεις υποδεικνύουν πως η χρόνια και έντονη χρήση οδηγεί σε ένα «reset» των συστημάτων που ρυθμίζει (ντοπαμίνη, σεροτονίνη, γλουταμικό οξύ) με αποτέλεσμα την – παρόλα αυτά αναστρέψιμη – αλλοίωση των νοητικών διεργασιών ακόμα και εκτός δράσης του φαρμάκου. Τέλος, καθότι έντονα λιπόφιλη ουσία αλλά και λόγω της «αντιντοπαμινικής» δράσης της, επιδρά και σε όργανα εκτός του εγκεφάλου με ερεθισμό των βρόγχων αλλά και υπογλυκαιμία και δυσκοιλιότητα.

[KiTaSuMbA, kkk]Μπορούμε με σχετική ασφάλεια να πούμε πως η επικινδυνότητα των κανναβινοειδών είναι αρκετά χαμηλή ώστε η λήψη του να μην απαιτεί την άμεση ιατρική παρακολούθηση ούτε και φυσικά να δικαιολογεί τον πανικό των αρχών (όπως τα πρόσφατα πογκρόμ αναπτήρων στα περίπτερα). Παραμένει πάντα προφανώς ο κανόνας πως όταν το παρακάνεις με κάτι, ότι και να’ναι αυτό, άσχημα μαντάτα σε περιμένουν.

Εξάρτηση: Τα επιστημονικά ευρήματα παραμένουν αντικρουώμενα για το αν η εξάρτηση είναι απλά ψυχολογική ή και σωματική (λόγω του reset σε υψηλές και χρόνιες δόσεις). Πάντως δεν φαίνεται να είναι μπλεγμένος σ’αυτήν ο μηχανισμός down regulation των υποδοχέων για τα κανναβινοειδή (CB1, CB2, CB3). Η κρίση εμφανίζεται σχετικά ήπια με αγχώδη συμπεριφορά, ανησυχία, ορθοστατισμό και ψυχολογική αστάθεια.

Βενζοδιαζεπίνες

Φαρμακοδυναμική: Οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται σαν ηρεμιστικά, υπνωτικά και αγχολυτικά χάπια (Tavor, Stedon, Dormicum κ.α.). Δρουν και αυτές στον υποδοχέα για το GABA αλλά σε διαφορετική θέση από το αλκοόλ και σε ρόλο ανταγωνιστικό από τις ενδογενείς ουσίες (β-καρβολίνες). Ενισχύουν την δράση του GABA, όχι όμως ανεξάρτητα από αυτό (σε αντίθεση με το αλκοόλ και τα βαρβιτουρικά), αυξάνοντας τις πιθανότητες ενεργοποίησης του υποδοχέα όταν – και μόνο όταν – έρθει σε επαφή με GABA. Σε σχέση με την «δύναμη», την δοσολογία και την ημιζωή του εκάστοτε φαρμάκου επικρατεί η αγχολυτική/ηρεμιστική δράση ή η υπνωτική.

Επιβλαβείς ενέργειες: Υψηλές δόσεις (overdose) μπορούν να προκαλέσουν βαθειά καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος, κώμα και θάνατο. Επίσης, ο συνδιασμός με βαρβιτουρικά ή αλκοόλ μειώνει δραστικά την θανατηφόρα δόση καθώς δρώντας στον ίδιο υποδοχέα αλλά σε διαφορετική θέση, το ένα πολλαπλασιάζει την δράση του άλλου. Ο έγκαιρος εντοπισμός της δηλητηρίασης απο βενζοδιαζεπίνες επιτρέπει την χρήση κατάλληλου αντιδότου (flumazenil) και την ανάκαμψη του λήπτη.

Εξάρτηση: Όσο μεγαλύτερο χρόνο δράσης παρουσιάζει το εκάστοτε φάρμακο (ημιζωή), τόσο πιο έντονο είναι το πρόβλημα εξάρτησης που προκαλεί. Πρόκειται για καθαρά σωματική εξάρτηση, που παρότι λιγότερο έντονη από αυτή των βαρβιτουρικών, δύσκολα αντιμετωπίζεται αν όχι με την σταδιακή μείωση της δοσολογίας.

Βαρβιτουρικά

Φαρμακοδυναμική: Τα βαρβιτουρικά (π.χ. pentothal) δρουν και αυτά πάνω στον υποδοχέα για το GABA με τρόπο όμως διαφορετικό από τις βενζοδιαζεπίνες. Αυξάνουν την διάρκεια ενεργοποίησης αλλά και τις πιθανότητες αυτής ανεξάρτητα από την έκκριση GABA. Η δράση τους έτσι είναι πολύ πιο έντονη και εντελώς διαχωρισμένη από την φυσιολογική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Ισχυρότατα υπνωτικά και ενδοφλέβια αναισθητικά, η χρήση τους πλέον στην ιατρική είναι ιδιαίτερα περιορισμένη, λόγω του μικρού range χρήσης ανάμεσα σε ενεργό και θανατηφόρο δόση, της εντονότατης εξάρτησης και των αυξημένων κινδύνων.

Επιβλαβείς ενέργειες: Καταστολή του ΚΝΣ, κώμα, θάνατος. Ο συνδυασμός με αλκοόλ είναι πραγματικά «εκρηκτικός» και σίγουρος δρόμος για τον τάφο.

Εξάρτηση: Εντονότατη σωματική εξάρτηση, αντιμετωπίζεται πολύ δύσκολα ακόμα και με προσεκτική σταδιακή μείωση της δοσολογίας.

Ηρωίνη

Φαρμακοδυναμική: Η ηρωίνη είναι το προϊόν επεξεργασίας της μορφίνης, ουσίας που βρίσκεται στο ανώριμο ακόμα μπουμπούκι του Pappaverum sonniferum. Τα οππιοειδή λειτουργούν σαν ανάλογα των ενδορφινών, ενδογενών ουσιών με σημαντικό ρόλο στον περιορισμό του σωματικού πόνου αλλά και την «κωδικοποίηση» της ευχαρίστησης. Η λήψη ηρωίνης λοιπόν προκαλεί αναλγησία μαζί με ένα αίσθημα έντονης ευχαρίστησης, χαλάρωσης και ευεξίας. Η μορφίνη χρησιμοποιείται ευρύτατα σαν ισχυρό αναλγητικό για ατίθασους πόνους (π.χ. στους καρκινοπαθείς) αλλά και στην γενική αναισθησία.

Επιβλαβείς ενέργειες: Υψηλές δόσεις (overdose) προκαλούν βαθειά νάρκωση, καταστολή του ΚΝΣ, κώμα και θάνατο. Η έγκαιρη διάγνωση της υπερβολικής δόσης επιτρέπει την χρήση αντίδοτου (naloxone) και την επαναφορά του χρήστη. Επίσης, σημαντικό ρόλο στις βλαβερές συνέπειες της χρήσης ηρωίνης παίζει ο τρόπος λήψης: ενδοφλέβια με επιεικώς πλημελή υγιεινή και δόσεις με διαφόρων ειδών προσμίξεις. Έτσι η συχνότητα για επικίνδυνες μολυσματικές ασθένειες είναι υψηλότατος (AIDS, ηπατίτιδα) ενώ συχνότατες είναι οι φλεβίτιδες, η σηψαιμία, η ενδοκαρδίτιδα – συνθήκες ικανές να σκοτώσουν ανεξάρτητα από την ίδια την ηρωίνη. Τέλος, η βαρύτατη εξάρτηση περιορίζει δραστικά την ζωή του χρήστη που καταντάει μονοσήμαντη: η εύρεση και η λήψη της δόσης (βλέπε παρακάτω). Ο ηρωινομανής έτσι βρίσκει αδύνατη/αδιάφορη την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας ή κοινωνικής επαφής εκτός της απολύτως απαραίτητης για την εξασφάλιση και κατανάλωση της ηρωίνης.

Εξάρτηση: Στην εξάρτηση από ηρωίνη παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο τόσο η σωματική όσο και η ψυχολογική πλευρά. Η πρώτη οφείλεται κυρίως στην μείωση της ευαισθησίας των υποδοχέων παρά στο down regulation και έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ανάγκη για συνεχή αύξηση της δόσης προκειμένου να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα (η δόση που χρειάζεται ενας «παλιός» ηρωινομανής θα σκότωνε άμεσα έναν νέο χρήστη) όσο και την δραματική κρίση που από μόνη της μπορεί να απειλήσει την υγεία του χρήστη και απαιτεί άμεση ιατρική περίθαλψη. Η δεύτερη παίζει τον ρόλο της στην αυτόματη και σχεδόν οικειοθελή απομόνωση και περιθωριοποίηση του χρήστη. Φανταστείτε μια αίσθηση 1000 φορές πιο δυνατή απο τον καλύτερο οργασμό που είχατε ποτέ και προσθέστε την επίγνωση πως μπορείτε να το επαναλάβετε όταν και όσο συχνά θέλετε… Κάθε άλλη ευχαρίστηση γίνεται στο μυαλό σας αυτόματα μηδαμινή και κουραστική στην επιτευξή της (αφού δεν έχει τον αυτοματισμό μιας δόσης). Ο ηρωινομανής ζει για να τρυπιέται και θέλει τεράστιες προσπάθειες και εσωτερική πάλη για να βγει από αυτό το λούκι – προσπάθειες που συχνά αποτυγχάνουν στο πέρασμα του χρόνου.

Κεταμίνη

Φαρμακοδυναμική:Δρα μπλοκάροντας τους υποδοχείς τύπου NMDA του γλουταμικού οξέος με παράλληλη συνέπεια την αύξηση της δραστηριότητας των συστημάτων σεροτονίνης και ντοπαμίνης. Προκαλεί την λεγόμενη «διαχωρισμένη» αναισθησία καθότι κάποιες δομές του εγκεφάλου εξιτάρονται ενώ άλλες καταστέλλονται. Έτσι προκαλεί αναισθησία με έντονη αναλγησία αλλά και ονειρική υπερδραστηριότητα συχνά με παραισθήσεις, αποπροσανατολισμό στον χώρο και τον χρόνο και απότομες αντιδράσεις όπως κλάμα, γέλιο, φωνές χωρίς κάποιο εξωτερικό ερέθισμα που να τις δικαιολογεί. Η κεταμίνη παλαιότερα χρησιμοποιήτο ευρέως σαν ενδοφλέβιο αναισθητικό.

Επιβλαβείς ενέργειες: Τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα που παρατηρούνταν σε ασθενείς που χειρουργήθηκαν με αναισθησία κεταμίνης περιόρισαν δραστικά τις περιπτώσεις χρήσης της στην ιατρική. Επίσης έχουν παρατηρηθεί εμετός, ενδοκρανιακή υπέρταση, εξτραπυραμιδικά συμπτώματα, σπασμοί κ.α. που καθιστούν την κεταμίνη κάθε άλλο παρά σίγουρο recreational drug, δεδομένης της λήψης χωρίς ιατροτεχνική υποστήριξη.

Εξάρτηση: Ισχυρή σωματική εξάρτηση ωφειλόμενη στο φαινόμενο του up regulation (αύξηση των υποδοχέων NMDA).

Ecstasy

Φαρμακοδυναμική: H methylen-dioxy-methamphetamine (MDMA), γνωστή σαν ecstasy, εμποδίζει το reuptake, την απομάκρυνση δηλαδή από την σύναψη και το «σβήσιμο του μυνήματος», κυρίως της σεροτονίνης αλλά και της ντοπαμίνης.

[Psiloman]Αυτό γίνεται με έναν ενδιαφέρον μηχανισμό: Αντιστρέφεται ο τρόπος λειτουργίας του μεταφορέα σεροτονίνης του προσυναπτικού κομβίου και….λειτουργεί ανάποδα! Αντί να απομακρύνει σεροτονίνη προσθέτει και άλλη! Αυτό φυσικά βασίζεται και στο πόση σεροτονίνη είναι διαθέσιμη. Ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι πως μετά απο μια δόση-όριο MDMA που επιφέρει εξασθένηση των αποθεμάτων σεροτονίνης, επιπλέον δόσεις δεν έχουν επιπλέον ψυχοτρόπο δράση, παρότι η πιθανότητα κακοήθους υπερθερμίας (βλέπε παρακάτω) συνεχίζει να αυξάνεται.

Η «νέα γενιά» της para-methoxyamphetamine (PMA) παρότι λιγότερο ισχυρή επί του συνόλου, είναι πιο επιλεκτική για την σεροτονίνη και κυρίως για το επιχείλιο σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι πως αυξάνεται η «κοινωνικότητα» λόγω της συνδυασμένης υπερδραστηριότητας της ντοπαμίνης που ελέγχει το motivation και της σεροτονίνης που «χρωματίζει» συναισθηματικά τα γεγονότα με ένα γενικό «feel good» attitude. Με τον ίδιο μηχανισμό, η ντοπαμινη αυξάνει την προσοχή προς και η σεροτονίνη αυξάνει τον παράγοντα εντυπωσιασμού των εξωτερικών ερεθισμάτων με αποτέλεσμα την «εντατικοποίηση» όλων των αισθήσεων. Σε σχετικά υψηλές δόσεις παρατηρούνται και ελαφριές παραισθήσεις. Η PMA, όντας πιο επιλεκτική για την σεροτονίνη, δίνει πιο συχνές και πιο έντονες παραισθήσεις, παράγοντας που συνησφέρει σημαντικά στην διάδοσή της στα club εις βάρος της παλιότερης MDMA.

Επιβλαβείς ενέργειες: Ο μεγαλύτερος φόβος και για τις 2 αυτές ουσίες είναι η εμφάνιση κακοήθους υπερθερμίας με ραβδομυόλυση (καταστροφή των μυώνων), οξεία ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων (multiple organ failure), κώμα και θάνατο. Το φαινόμενο αυτό ωφείλεται εν μέρει στον τρόπο δράσης της ουσίας (μάλλον ανεξάρτητα από τα ψυχοτρόπα αποτελέσματα) και εν μέρει στην μεταβολική ιδιοσυγκρασία του λήπτη (μια ιδιοσυγκρασία που δύσκολα όμως ανακαλύπτεται πριν την μοιραία χορήγηση). Η εμφάνιση του μάλιστα συχνά γίνεται εντελώς απρόβλεπτη και ατυπική λόγω του συνήθη συνδυασμού με αλκοόλ ή/και με THC.

[KiTaSuMbA]iΗ υπερθερμία αντιμετωπίζεται στην εντατική με καρβεδιλόλη

Πέρα από το οξύ αυτό φαινόμενο, τόσο η MDMA όσο (και ακόμα περισσότερο) η PMA είναι νευροτοξικές για τους νευρώνες που λειτουργούν με σεροτονίνη.

[Psiloman]Η νευροτοξικότητα προέρχεται απο ελευθερες ρίζες που δημιουργούνται κυρίως απο την «λάθος εισαγωγή ντοπαμίνης» στην σύναψη απο τον μεταφορέα που δουλέυει ανάποδα. Για μια αναλυτικότερη θεώρηση του μηχανισμού αυτού δείτε εδώ

Έτσι η χρόνια χρήση προκαλεί μεγάλες κυτταρικές απώλειες με εμφανή ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα: βαριά κατάθλιψη, ψυχολογική αστάθεια, μείωση της κριτικής ικανότητας, μείωση της κοινωνικότητας κτλ.

[KiTaSuMbA, Psiloman]Πειραματικά, έχουν προταθεί αρκετά φάρμακα ως προστατευτικοί παράγοντες για την νευροτοξική δράση της MDMA. Η πιο «ισχυρή» πρόταση είναι αυτή της φλουοξετίνης (γνωστότερης με το εμπορικό όνομα του αντικαταθλιπτικού Prozac) που δρά μπλοκαροντας εντελώς τον μεταφορέα της σεροτονίνης και δένοντας μοριακά σε διαφορετικό σημείο αυτής της πρωτεΐνης από την MDMA. Το αποτέλεσμα είναι πως η φλουοξετίνη μπλοκάρει την δράση της MDMA (αναστροφή του μεταφορέα) ανεξάρτητα από την δόση της τελευταίας και επομένως μειώνοντας την υπεραυξημένη δράση του συστήματος σεροτονίνης (ενώ από μόνη της την αυξάνει σε σχέση με τα φυσιολογικά επίπεδα). Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε τις εξής δημοσιεύσεις: link1 και link2. Άλλη μια ιδέα είναι ή χορήγηση κάποιου 5ΗΤ-2α αγωνιστή που (α) απασχολεί τον μεταφορέα και (β) επαναφέρει το φάσμα ισχύος στις περιοχές του εγκεφάλου που μειώθηκε η διεγερσιμότητά τους απο το MDMA. Επίσης έχει προταθεί η σύγχρονη χορήγηση των δύο παραπάνων με αντιοξειδωτικά, όπως επίσης και με ουσίες όπως το 5HTP που επαναφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα τα αποθέματα σεροτονίνης. Ωστόσο, πρέπει να θυμίσουμε και πάλι στον αναγνώστη πως όλα αυτά τα αντίδοτα είναι ΑΝΙΚΑΝΑ να εμποδίσουν την εμφάνιση κακοήθους υπερθερμίας λόγω της ανεξαρτησίας του μηχανισμού εμφάνισής της από την ψυχοτρόπο δράση.

Εξάρτηση: Η σωματική εξάρτηση είναι λιγότερο σημαντική απ’ότι στις υπόλοιπες αμφεταμίνες (βλέπε παρακάτω) λόγω της μικρότερης σχετικά επιρροής στο σύστημα της ντοπαμίνης, χωρίς ωστόσο να είναι αμελητέα. Βέβαια την μεγαλύτερη πίεση ασκεί η ψυχολογική εξάρτηση σε συνδυασμό με την υποκουλτούρα της «celebration generation».

Κοκαΐνη

Φαρμακοδυναμική: Η κοκαΐνη αυξάνει την δραστηριότητα κατά τρόπο περίπου ισσοροπημένο όλων των βιογενών αμινών: ντοπαμίνη, νοραδρεναλίνη, αδρεναλίνη, σεροτονίνη, ισταμίνη. Το αποτέλεσμα είναι το τρελό «γκάζωμα» όλων των εγκεφαλικών, και όχι μόνο, δραστηριοτήτων. Παρατηρείται αύξηση της προσοχής και των αισθήσεων, χωρίς όμως ιδιαίτερες τροποποιήσεις των semantics, υπεραισιοδοξία και αύξηση της αυτοπεποίθησης, υπερκινητικότητα, νευρικότητα, ταχυκαρδία, αύξηση της αρτηριακής πίεσης κ.α. Ο οργανισμός στήνεται σαν «έτοιμος για δράση» ενώ παράλληλα πέφτει η ικανότητα συγκέντρωσης.

Επιβλαβείς ενέργειες: Υψηλές δόσεις κοκαΐνης μπορούν να γίνουν άμεσα επικίνδυνες λόγω υπερτασικής κρίσης και αρυθμίες που μπορούν να προκύψουν από την υπερβολική ταχυκαρδία. Η επίσταση είναι επίσης πολύ συχνό φαινόμενο. Η χρόνια χρήση προκαλεί υποσμία/ανοσμία εξαιτίας της καταστροφής του βλεννογόνου της μύτης ενώ αυξάνει δραστικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.

Εξάρτηση: Προκαλεί ισχυρότατη σωματική εξάρτηση σε βαθμό που ο χρήστης μπορεί να είναι αναγκασμένος στην λήψη κοκαΐνης ακόμα και για να εκτελέσει τις πιο απλές εργασίες κυρίως σε σχέση με κοινωνική επαφή.

Αμφεταμίνες

Φαρμακοδυναμική: Οι αμφεταμίνες αυξάνουν όλες τις βιογενείς αμίνες (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη, ντοπαμίνη, σεροτονίνη) αλλά κατά πρώτο και κύριο λόγο την ντοπαμίνη. Διαφέρουν κυρίως για την ένταση και την διάρκεια δράσης, ωστόσο κοινός παρανομαστής είναι η αύξηση της προσοχής, η μείωση της όρεξης και η ελαχιστοποίηση της ανάγκης για ύπνο, ο οποίος και είναι εξαιρετικά ανήσυχος. Παράλληλα η δυνατότητα συγκέντρωσης μειώνεται με αποτέλεσμα ο λήπτης να καταβάλει υπερβολικές προσπάθειες για να μείνει εστιασμένος σε ένα συγκεκριμένο task, ενώ εμφανίζεται νευρικότητα, ανησυχία και άγχος. Ταχυκαρδία και αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι μόνιμοι συνοδοί της χρήσης αμφεταμίνης. Χρησιμοποιούνται ευρύτατα από fitness freaks για την ανορεξία που προκαλούν αλλά και από φοιτητές για την μείωση του χρόνου που «σπαταλιέται» σε ύπνο.

Επιβλαβείς ενέργειες: Οι αμφεταμίνες προκαλούν αυπνία, ανήσυχο ύπνο, νευρικότητα, άγχος, ριζικές συμπεριφοριακές αλλαγές («αλλαγή προσωπικότητας»). Έχουν επίσης περιγραφεί ψυχώσεις σε άμεση σχέση με την λήψη τους. Τέλος, χαρακτηριστικό είναι το burn out effect που παρουσιάζεται πάντα αμέσως μετά το πέρας της δράσης τους και οφείλεται σε εξάντληση των αποθεμάτων νευροδιαβιβαστών του ΚΝΣ. Μάλιστα, όσο πιο μεγάλος ο χρόνος δράσης της εκάστοτε αμφεταμίνης, τόσο πιο έντονο και διαρκές θα είναι το effect.

Εξάρτηση: Ιδιαίτερα ισχυρή σωματική εξάρτηση, καθηλώνει τον χρήστη σε συνθήκες «αναπηρίας» εν απουσία της ουσίας. Χαρακτηριστική η κρίση με μυικούς σπασμούς, έντονη κατάθλιψη, βραδυκινησία.

LSD

Φαρμακοδυναμική: Το LSD δρά ενεργοποιόντας αρχικά τους υποδοχείς 5-HT2 για την σεροτονίνη και σε δεύτερη φάση (περίπου 60 – 90 λεπτά αργότερα) τους υποδοχείς D2 για την ντοπαμίνη. Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε Minuzzi et al. και Marona-Lewicka et al.. Αρχικά λοιπόν εξιτάρει το σεροτονινεργικό σύστημα με αλλοίωση της συναισθηματικής φόρτισης και ένταση της ονειρικής δραστηριότητας ενώ αργότερα επέρχεται η τροποποίηση της λειτουργίας του ντοπαμινεργικού συστήματος με αλλαγές στο «φιλτράρισμα» των ερεθισμάτων. Από αυτά τα 2 γεγονότα προκύπτει η έξαρση του φαντασιακού και η αδυναμία διάκρισης αυτού από την πραγματικότητα αλλά και η ψυχωσική συμπεριφορά που εν τέλει καταλαμβάνει τον λήπτη. Αυτό το μπέρδεμα του ονειρικού με το συνειδητό έκανε το LSD ιδιαίτερα δημοφιλές σε καλλιτεχνικούς κύκλους, ιδίως στους σουρεαλιστές και τους μουσικούς της ψυχεδελικής ροκ. Αρχικά το LSD σχεδιάστηκε για την χημική υποβολή της ύπνωσης σαν βοήθημα στην ψυχανάλυση αλλά γρήγορα εγκαταλήφθηκε λόγω των έντονων παρενεργειών (υψηλή συχνότητα ψυχώσεων – βλέπε παρακάτω).

Επιβλαβείς ενέργειες: Εκτός από τις τραγικές αλλαγές στην αντίληψη και την συμπεριφορά κατά την διάρκεια δράσης του φαρμάκου που συχνά εκδηλώνονται με βίαιες αντιδράσεις και ψυχώσεις ή ακόμα και αυτοκτονίες, η χρήση LSD είναι στενά συνδεδεμένη με την εμφάνιση ψυχώσεων και μετά την πάροδο της δράσης του και όχι απευθείας ανάλογα με την συχνότητα χρησης. Φαίνεται πως σημαντικό ρόλο παίζουν τόσο ενδογενείς παράγοντες και προδιάθεση όσο και παράγοντες που σχετίζονται με το εξωτερικό περιβάλλον και συνθήκες κατά την λήψη του φαρμάκου. Έχοντας βαθειά τροποποιήσει την συνείδηση και την εμπειρία του χρήστη για τον κόσμο, και με δεδομένη την αδυναμία του ίδιου να ξεχωρίσει το αληθινό ή το ονειρικό των διαφόρων εμπειριών του, η ψύχωση είναι απλά το ένα βήμα παραπάνω.

Τέλος, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως το LSD είναι νευροτοξικό λόγω της υπερέκρισης γλουταμικού οξέως που προκαλεί.

[Psiloman, KiTaSuMbA]Για αυτό το τελευταίο υπάρχουν αντικρουώμενα επιστημονικά ευρήματα, καθότι άλλα ισχυρίζονται πως μειώνεται η δράση των υποδοχέων NMDA για το γλουταμινικό οξύ (Arvanov et. al.)ενώ άλλα παρουσιάζουν αυξημένη εξωκυτταρική συγκέντρωση γλουταμινικού οξέως (Muschamp et. al.). Το γλουταμινικό οξύ από κάποιες συγκεντρώσεις και πάνω είναι νευροτοξικό καθότι προκαλόντας υπερδιέγερση και υπερμεταβολισμό των νευρώνων οδηγεί στην δημιουργία τοξικών «ελεύθερων ριζών» που σηματοδωτούν στο κύτταρο την έναρξη της «απόπτωσης» (προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος σε αντιδιαστολή με την απλή «λύση» του κυττάρου που ελευθερώνοντας περεταίρω τοξικούς μεταβολήτες θα «σκότωνε» και τα γειτονικά του υγιή κύτταρα). Τελευταία πάντως η πλάστιγγα τείνει να γύρει υπέρ της μη τοξικότητας όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ.

Εξάρτηση: Οι μέχρι τώρα ενδείξεις υποστηρίζουν ένα κεντρικό ρόλο στην ψυχολογική εξάρτηση παρά σε μόνιμες βιοχημικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Ώστοσο, λόγω της ιδιαίτερα έντονης ψυχοτρόπου δράσης, η εξάρτηση αυτή δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεπεραστεί.

Συμπεράσματα:
Τα recreational drugs είναι ακριβώς αυτό: drugs… δηλαδή φάρμακα. Και τα φάρμακα είναι ΠΑΝΤΑ και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και φαρμάκια! Από εκεί και πέρα ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει την ζωή του όπως θέλει και να πάρει όσα ρίσκα θεωρεί σωστό για τα αντίστοιχα «benefits».

[KiTaSuMbA, απάντηση στον Thrass]

Περί ασφαλούς δοσολογίας:

H ιατρική δεν είναι ακριβής επιστήμη. Όλα κρίνονται για τον εκάστοτε άνθρωπο και υπό τις εκάστοτε συνθήκες. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να δώσουμε ένα ακριβές «συνταγολόγιο» με universal ασφαλείς δόσεις. Οι παράγοντες από τους οποίους εξαρτόνται τόσο οι παρενέργειες όσο και η εμφάνιση εξάρτησης είναι πάρα πολλοί και αρκετοί από αυτούς δεν μπορούν να μετρηθούν ποσοτικά.

Εξάλλου πολλές επιζήμιες ενέργειες δεν είναι κατευθείαν ανάλογες με την δόση (dose-dipendent) τόσο σε ένταση όσο και πιθανότητες εμφάνισης, όπως πχ. η κακοήθης υπερθερμία από MDMA ή η ψύχωση ύστερα από λήψη LSD.

Από θεωρητική άποψη, όλες οι δόσεις και οι συχνότητες χρήσης είναι επιβλαβείς. Είπαμε πως κάθε φάρμακο είναι και φαρμάκι, προκαλεί δηλαδή ΠΑΝΤΑ και κάποιες ζημιές, έστω αμελητέες. Η χορήγηση του φαρμάκου στην ιατρική βασίζεται στην κεντρική ιδέα πως ζυγίζοντας τα ευεργετικά αποτελέσματα με τα επιζήμια, τα πρώτα υπερτερούν στην συνολική υγεία του ατόμου (σε αντίθετη περίπτωση, το φάρμακο δεν χορηγείται – είναι η κλασσική περίπτωση των αντενδείξεων). Ένας υγιής άνθρωπος δεν έχει να λάβει κανένα αντικειμενικά ευεργετικό αποτέλεσμα στην υγεία του πέρνοντας οποιοδήποτε φάρμακο. Έτσι, και τα μικρότερα επιβλαβή αποτελέσματα οδηγούν σε αρνητικό ισοζύγιο και άρα αντενδεικνύεται η λήψη.

Για να το κάνω λίγο πιο πρακτικό το θέμα, θα αναφέρω το εξής παράδειγμα. Κάνοντας πειράματα με ένα φάρμακο που ενισχύει την δράση των ενδοκανναβινοειδών (μπλοκάροντας το reuptake και τον επόμενο καταβολισμό τους) ανακαλύψαμε πως οι δόσεις ικανές να βελτιώσουν το Attention Deficit Hyperactivity Disorder σε ασθενή πειραματόζωα ήταν εντελώς ανίκανες να παράγουν οποιοδήποτε effect στα υγιή. Αντίθετα, για παράδειγμα, η ποσότητα διγιταλίνης που θα δώσεις σε κάποιον με καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί σχεδόν σίγουρα να σκοτώσει κάποιον υγιή άνθρωπο. Αυτό το range χρησιμότητας του φαρμάκου λέγεται «θεραπευτικός δείκτης» και ορίζεται ως εξης: η διαφορά ανάμεσα στην ελάχιστη δόση ικανή να προκαλέσει θεραπευτικά αποτελέσματα στο 50% των ληπτών με την ελάχιστη δόση ικανή να προκαλέσει τον θάνατο (ή τοξικά αποτελέσματα) στο 50% των ληπτών. Πολύ χοντρικά, μπορούμε να πούμε πως από τα αναφερθέντα recreational drugs αυτά με τον μεγαλύτερο θεραπευτικό δείκτη είναι η καφεΐνη, η THC, το αλκοόλ και η νικοτίνη ενώ τον μικρότερο έχουν τα βαρβιτουρικά και η κοκαΐνη. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψιν μας πως αρκετά φαρμακάκια εδώ έχουν βαρύτατες συνέπειες που δεν είναι dose-dipendent όπως για το LSD, το MDMA ή τις αμφεταμίνες οπότε και δεν μπορούν να μετρηθούν με τον θεραπευτικό δείκτη ενώ η βαρύτατη σωματική εξάρτηση στα οππιοειδή τον καθιστά άχρηστο για τους χρόνιους χρήστες (η δόση ικανή να «φτιάξει» έναν παλιό ηρωινομανή θα σκοτώσει σίγουρα έναν νέο χρήστη).

Περί αντιδότων:

Επειδή τα περισσότερα επιζήμια αποτελέσματα αυτών των φαρμάκων είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον τρόπο δράσης τους, δεν μπορούμε ουσιαστικά να αναιρέσουμε την ζημιά χωρίς να «χάσουμε» και τα «καλά» τους. Η «επιλεκτική» προστασία απέναντι σε συγκεκριμένα μόνο effects παρά σε άλλα δυσχαιρένεται ακόμα περισσότερο επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίζεις την πραγματική δόση ή τυχόν προσμίξεις άλλων ουσιών.

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και τα αντίδοτα φάρμακα είναι, και επομένως έχουν και αυτά το δικό τους φορτίο από ανεπιθύμητες ενέργειες. Για παράδειγμα, ακόμα και στην περίπτωση που χορηγήσουμε ένα προς ένα ανταγωνιστή του προηγούμενου φαρμάκου (μπλοκάροντας και τα επιθυμητά effects), αν υποθέσουμε πως και τα δύο καταβολίζονται στο σηκώτι, αυξήσαμε την τοξικότητα σε αυτό το όργανο με λογαριθμικό τρόπο. Είναι ένας πολύ «άγαρμπος» τρόπος αντιμετώπισης των ιατρογενών προβλημάτων αυτός, που δυστυχώς χρησιμοποιείται κατά κόρον στις ΗΠΑ. Αντίθετα μια τέτοια λογική θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνο αφού εξαντληθούν τα περιθώρια «καλιμπραρίσματος» της δόσης ή και ριζικής αλλαγής της δραστικής ουσίας και του θεραπευτικού προτοκόλου.

Εν γένει πάντως, μπορούμε να πουμε με απόλυτη σιγουριά πως τα βίαια ψυχοτρόπα, νευρολογικά και σωματικά (κυρίως καρδιαγγειακά) γεγονότα που προκαλούν αυτές οι ουσίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με «αγγουράκι, καροτάκι και λαδάκι» ή με αλχημείες «μαθητευόμενων μάγων» όπως «το παράκανες με ecstasy; Πιες και λίγο πιοτό να σε κατεβάσει λιγάκι!». Σίγουρα, όσο πιο υγιής είναι η ψυχική και σωματική ζωή του λήπτη, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να ανταπεξέλθει στις επιβλαβείς ενέργειες και να περιορίσει τις μόνιμες ζημιές, αλλά ως εκεί. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο δεν γίνεται λέει ο λαός και εδώ κολλάει «γάντι».

‘Αντε πάλι με τα μεταλλαγμένα…

Το έχω πεί πολλές φορές, αυτή η ιστορία με τα μεταλλαγμένα και τον ανενημέρωτο πανικό που έχει δημιουργηθεί γύρω τους δεν μου αρέσει καθόλου. Ασχολήθηκε και ο ΠάνοςΖ της καλύβας, φιλοξενώντας ένα κείμενο. Τουλάχιστον αναφέρονται πολύ πρόχειρα και οι επιστημονικές απόψεις της αντίθετης πλευράς οπότε δεν συγκαταλέγεται στην προσωπική μου λίστα με τους οικο-γκαγκά ο συγραφέας.

Αναλυτικότερα, ας δούμε μερικά highlights του εν λόγω κειμένου.

«…και άλλων που λένε πως οι συνέπειες αυτών των παρεμβάσεων είναι απρόβλεπτες γιατι η φύση είναι τόσο πολύπλοκος μηχανισμός κι’ εμείς στην ουσία γνωρίζοντας ελάχιστα γι’ αυτόν επιχειρούμε να παρέμβουμε.»

Ακόμα πιο λίγα συγκριτικά (αν και δεν θα τολμούσα να το περιγράψω ως «ελάχιστα» ούτως ή άλλως) γνωρίζουμε για τον ανθρώπινο οργανισμό που είναι σαφώς πιο πολύπλοκος από τους φυτικούς. Παρόλα αυτά η γονιδιακή θεραπεία στις διάφορες εκφάνσεις της εμφανίζεται σαν το Άγιο Δισκοπότηρο για την θεραπεία πολλών εως τώρα ανίατων ασθενειών – και συχνά ΕΙΝΑΙ! Και τέλος πάντων αυτό το επιχείρημα περισσότερο ακούγεται σαν στείρα κινδυνολογία και τεχνοφοβία παρά ως επιστημονική αντιπαράθεση. Μοιάζει περισσότερο με τα λεγόμενα όσων προσπαθούν να εμποδίσουν την έρευνα στα βλαστοκύτταρα «γιατί δεν είμαστε ο Θεός και δεν έχουμε δικαίωμα να ανακατευόμαστε στα χωράφια του!»

«θα σώσει τον τρίτο κόσμο απο την πείνα , τους αγρότες απο την ανάγκη για φυτοφάρμακα, και στους καταναλωτές θα παρέχει ποιοτικές τροφές. Οι οικολογικές οργανώσεις ομως μας λένε πως η πργαματικότητα είναι κάπως διαφορετική.»

Δεν ξέρω αν θα σώσει κανέναν η βιοτεχνολογία τροφίμων πάντως το rebutal κείμενο της greenpeace σε μορφή pdf (2ο link) απαγοητεύει ως προς την απλότητά του και την μίξη επιστημονικής (αν)ακρίβειας με στοιχεία μοραλισμού.  Αναλυτικά:

Μύθος 1
Η Γενετική Μηχανική δεν είναι κάτι καινούργιο. Απλά επιταχύνει τις συμβατικές τεχνικές της βιοτεχνολογίας για τη βελτίωση των φυτών.
Πραγματικότητα: Η γενετική μηχανική και η συμβατική βελτίωση των φυτών είναι δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Η βελτίωση (παραδοσιακή βιοτεχνολογία) προχωρά σε διασταυρώσεις ατόμων του ίδιου είδους ή συγγενικών ειδών. Αντίθετα, η γενετική μηχανική περιλαμβάνει την εξαγωγή επιλεγμένων γονιδίων από ένα οργανισμό (όπως ζώα, φυτά, βακτήρια) ή/και ιούς, ή τη σύνθεση αντιγράφων, και την τεχνητή εισαγωγή τους σε άλλους εντελώς διαφορετικούς οργανισμούς (όπως είναι τα καλλιεργούμενα φυτά). Η γενετική μηχανική συνήθως χρησιμοποιεί γονίδια ιών για τη διείσδυση και την προώθηση των ξένων γονιδίων, καθώς και γονίδια αντοχής σε αντιβιοτικά, τα οποία λειτουργούν ως γονίδια σήμανσης. Tα εισαγόμενα γονίδια είναι παρόντα σε κάθε κύτταρο του φυτού.

Εεεε, συγνώμη κύριοι αλλά πού ακριβώς είναι το μεμπτόν της τεχνικής;!  Επειδή κάνει στοχευμένη χρήση γονιδίων αντί για bulldoze techniques της μαμάς φύσης; Ε, και; Η φύση «έχει» (σε εισαγωγικά γιατί δεν υπάρχει κανένας intelligent designer πίσω της) εκατομύρια χρόνια για deadline, εμείς όχι. Ούτε «ξέρει» τίποτα η φύση για ημιαγωγούς αλλά μια χαρά τους χρησιμοποιούμε και μιλάμε εδώ μέσα…

Μύθος 2
Η Γενετική Μηχανική είναι μια ακριβής τεχνική.
Πραγματικότητα: Σήμερα, είναι γνωστή η λειτουργία πολύ μικρού μέρους του DNA ενός ανώτερου οργανισμού. Η σύγχρονη γενετική έχει δείξει ότι τα γονίδια δεν λειτουργούν απομονωμένα το ένα από το άλλο. Αντιθέτως, αλληλεπιδρούν με περίπλοκο τρόπο, μεταβάλλοντας τη συμπεριφορά τους υπό την επίδραση άλλων γονιδίων. Παρά το γεγονός ότι ένα γονίδιο μπορεί να κοπεί με ακρίβεια από το DNA ενός οργανισμού, η εισαγωγή του στο DNA ενός άλλου οργανισμού είναι εντελώς τυχαία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διάρρηξη της τάξης των γονιδίων στο χρωμόσωμα και είναι δυνατό να προκαλέσει τυχαίες και απρόβλεπτες αλλαγές στη λειτουργία των κυττάρων.
Ο Richard Lewontin, καθηγητής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ είπε χαρακτηριστικά: «Διαθέτουμε μια τόσο περιορισμένη γνώση και κατανόηση του πώς ένας οργανισμός αναπτύσσεται από το DNA του, που θα μου προκαλούσε έκπληξη εάν δεν έχουμε απανωτά σφάλματα».

Το μόνο που μας λέει το υποτιθέμενο rebutal είναι πως θα μας γίνει ο κώλος σαν τραπέζι μέχρι να πετύχουμε αυτό που θέλουμε… Χαρήκαμεν! Μήπως γνωρίζετε πόσα ζυγωτά αποτυγχάνουν σε μια τεχνητή γονιμοποίηση; Πόσα διαφορετικά υποψήφια αντιβιοτικά φάρμακα δοκιμάζονται κάθε χρόνο για να βγουν 5-6 νέα; Πόσους αρουραίους πρέπει να «ξεπαστρέψει» ένας ερευνητής για να κάνει μισό βήμα εμπρός την επιστημονική γνώση για ένα θέμα; Είναι γνωστό και κατανοητό από όλους τους εμπλεκόμενους πως η βιοιατρικές επιστήμες έχουν πολύ χαμηλή απόδοση…

Μύθος 3
Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα διαφέρουν από τα μη μεταλλαγμένα μόνο ως προς τα χαρακτηριστικά που έχουν τροποποιηθεί.
Πραγματικότητα: Η τυχαία εισαγωγή ξένων γονιδίων στο γενετικό υλικό είναι δυνατό να προκαλέσει απρόβλεπτες μεταβολές στη λειτουργία άλλων γονιδίων. Υπάρχοντα μόρια μπορεί να κατασκευαστούν σε λάθος ποσότητες και σε λάθος χρόνο ή μπορεί να παραχθούν νέα μόρια. Έτσι, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα μπορεί να περιέχουν τοξίνες ή αλλεργιογόνες ουσίες, οι οποίες είναι δυνατό να προκαλέσουν βλάβες στην υγεία.

Αυτές οι «τοξίνες» εύκολα ανιχνεύονται ακόμα και αν ο aberrant οργανισμός επιβιώσει… HPLC anyone?! Jesus!! Για να μην μιλήσουμε για προ-κλινικούς ελέγχους. Απόλυτα προβλέψιμο και το 2ο σκέλος περί αλλεργιογόνων, σαν 2η γραμμή άμυνας όταν οι «τοξίνες» και τα «δηλητήρια» πέσουν αμαχητί από την επιστημονική βάσανο. Για ακόμα μια φορά, οποιοδήποτε μακρομόριο μπορεί να είναι αλλεργιογόνο για κάποιον οργανισμό. Μπορείτε κάλλιστα να είστε αλλεργικός στο mango αλλά να μην το μάθετε ποτέ γιατί πολύ απλά δεν φάγατε το φρούτο αυτό… 

Μύθος 4
Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα έχουν υποστεί εξαντλητικούς ελέγχους και είναι απολύτως ασφαλή.
Πραγματικότητα: Οι πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια των μεταλλαγμένων τροφίμων προέρχονται, σχεδόν αποκλειστικά, από έρευνες που έχουν πραγματοποιήσει οι βιομηχανίες οι οποίες προωθούν τους μεταλλαγμένους οργανισμούς. Όπως είναι αναμενόμενο, η αξία και η ακρίβεια των
αντίστοιχων ελέγχων εγείρουν σοβαρές αμφισβητήσεις αφού οι εταιρείες που έχουν κατασκευάσει τους μεταλλαγμένους οργανισμούς έχουν δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια και βρίσκονται υπό την πίεση μιας γρήγορης απόσβεσης της επένδυσής τους. Είναι προφανές ότι απαιτούνται μακροχρόνιες ανεξάρτητες μελέτες και έλεγχοι για να δούμε αν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ασφάλεια των μεταλλαγμένων τροφίμων. Μια άλλη ανησυχία αφορά στην πιθανότητα αύξησης και επιτάχυνσης της ανάπτυξης ανθεκτικότητας των παθογόνων σε αντιβιοτικά, λόγω της χρήσης αντίστοιχων γονιδίων σε μεταλλαγμένους οργανισμούς και τρόφιμα.
Ήδη και στη χώρα μας έχουν εκφραστεί ανησυχίες για την πιθανότητα εμφάνισης νέων αλλεργιών (Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο, Μάϊος 1999). Ταυτόχρονα, οι μελέτες για τις επιπτώσεις των μεταλλαγμένων προϊόντων (που χρησιμοποιούνται στις ζωοτροφές) στα ζώα είναι ελάχιστες. Οι τρεις γνωστές δημοσιεύσεις φάνηκε να τάραξαν τις εταιρείες που προωθούν τα μεταλλαγμένα προϊόντα. Η μια από αυτές (έγινε για λογαριασμό της εταιρείας Monsanto από το Ινστιτούτο Koch της Γερμανίας) κατέγραψε αύξηση κατά 8% στα λιπαρά του γάλακτος των αγελάδων που τρέφονταν με μεταλλαγμένη σόγια. Το αποτέλεσμα δεν θεωρήθηκε στατιστικά σημαντικό και δεν δόθηκε κάποια εξήγηση για το αποτέλεσμα. Οι άλλες δύο μελέτες έγιναν από τον Dr. Arpad Pusztai στο βρετανικό Ινστιτούτο Rowett και αφορούσαν πειράματα σχετικά με την ασφάλεια μεταλλαγμένων οργανισμών (πατάτας) σε θηλαστικά (ποντίκια). Ύστερα από 35 χρόνια επιτυχούς καριέρας στο Ινστιτούτο, ο Dr. Pusztai απολύθηκε μετά τη δημοσιοποίηση αποτελεσμάτων που έδειχναν ότι η κατανάλωση μεταλλαγμένης πατάτας από τα ποντίκια είχε σημαντικές συνέπειες στην ανάπτυξη οργάνων τους και στο μεταβολισμό τους. Η δικαιολογία της απόλυσης ήταν η «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Η πλήρης έρευνα δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα από το Ινστιτούτο που κράτησε και τα στοιχεία.
Επιτέλους και ένα argument που επιδέχεται συζήτησης. Είναι σωστό να πούμε πως η βιοτεχνολογία τροφίμων ελέγχεται από ολιγοπώλειο τεράστιων οικονομικών συμφερόντων ενώ τα κράτη δεν έχουν εγκαταστήσει ικανοποιητικούς ποιοτικούς ελέγχους (που ΦΥΣΙΚΑ θα έπρεπε να είναι στο αντίστοιχο επίπεδο των φαρμάκων).  Όπως κάθε τεχνολογία, έτσι και αυτή μπορεί να γίνει επιζήμιος αν δεν υπάρξει η απαραίτητη προσοχή και έλεγχος. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να την καθαιρέσουμε οριστικά ούτε βέβαια και να αφήσουμε κάποιους να «αυτορυθμιστούν» (πόσο επιτυχής είναι η τελευταία μέθοδος μας το διδάσκει η σύχρονη οικονομία, χεχ!) . Προσοχή, αυτό δεν σημαίνει πως δέχομαι ακριτί τα αποτελέσματα του Pusztai μιας και υπήρξε σοβαρό controversy για τις μεθόδους του πειράματός του. Απλά συμφωνώ πως είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ανεξάρτητος και διαφανής επιστημονικός έλεγχος στα προϊόντα που παράγονται με βιοτεχνολογία.

Μύθος 5
Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα έχουν βελτιωμένη θρεπτική αξία.
Πραγματικότητα: Κανένα από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα που έχουν παραχθεί μέχρι σήμερα δεν υπερέχει σε θρεπτικά στοιχεία από τα αντίστοιχα συμβατικά. Τα περισσότερα μεταλλαγμένα φυτά είναι κατασκευασμένα με στόχο την αύξηση της αντοχής τους σε ζιζανιοκτόνα (που παράγουν οι ίδιες εταιρείες), την παραγωγή εντομοκτόνου ή την παράταση του χρόνου ζωής τους. Οι καταναλωτές σε κάθε άκρη του κόσμου και στη συντριπτική τους πλειοψηφία απορρίπτουν τα μεταλλαγμένα προϊόντα. Μεγάλες εκστρατείες «ενημέρωσης», εκ μέρους των βιομηχανιών της βιοτεχνολογίας, είχαν ως τελικό αποτέλεσμα ακόμη εντονότερες αντιδράσεις από τους καταναλωτές αλλά και τη βιομηχανία τροφίμων.

Δεν νομίζω κανένας σοβαρός επιστήμονας να ισχυρίστηκε ποτέ πως «αυτόματα» ενας ΓΤΟ είναι πιο θρεπτικός. Θα μπορούσε να είναι όμως αν η τροποποίηση είχε αυτόν τον στόχο. Δεν παρήχθει μαζικά ποτέ τέτοιος οργανισμός γιατί οι εταιρίες που τον παράγουν δεν έχουν συμφέρον να κάνουν κάτι τέτοιο (εκτός και μυριστούν αντίστοιχο target group στην αγορά – π.χ. «ντοματάκια με ω3 ή φυτοστερόλες που μειώνουν την (επαν)απορόφηση της χοληστερόλης στο έντερο»). Το ότι απορρίπτουν οι μάζες τους ΓΤΟ στο σύνολό τους δεν αποτελεί επιστημονικό επιχείρημα βέβαια… Κάποτε ο κόσμος τρόμαζε με το σιδερένιο θεριό (τρένο) και ο Καποδίστριας έστησε ολόκληρη πλεκτάνη για να πεισθούν οι έλληνες να καλλιεργήσουν την πατάτα…

Μύθος 6
Οι αγρότες θα ωφεληθούν από την εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στη γεωργία.
Πραγματικότητα: Οι γενετικά μεταλλαγμένοι σπόροι είναι πιο ακριβοί από τους αντίστοιχους συμβατικούς. Αγρότες από τις ΗΠΑ και την Αγγλία δηλώνουν ότι η σοδειά δεν είναι καλύτερη, τα νέα φυτά είναι λιγότερο αξιόπιστα και δεν έχουν αύξηση στα κέρδη τους. Έρευνα που έγινε σε 8.200 πειραματικές καλλιέργειες μεταλλαγμένης σόγιας στις ΗΠΑ (1998) έδειξε ότι αυτές παρουσίασαν μειωμένη παραγωγή κατά 4-6% και χρειάστηκαν μεγαλύτερη ποσότητα ζιζανιοκτόνου από τις αντίστοιχες συμβατικές καλλιέργειες! Καθώς όλο και περισσότερες αγορές απορρίπτουν τα μεταλλαγμένα φυτά, οι πιθανότητες εξεύρεσης αγοραστή μειώνονται συνεχώς. Ήδη, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει ξεκινήσει η επιδότηση των μη μεταλλαγμένων καλλιεργειών. Λόγω των κινδύνων τους οποίους ενέχουν οι καλλιέργειες μεταλλαγμένων φυτών, ασφαλιστικές εταιρείες σε ΗΠΑ και Αγγλία αντιμετωπίζουν την ασφάλισή τους με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα. Οι αγρότες που καλλιεργούν μεταλλαγμένα φυτά πρέπει να υπογράψουν δεσμευτικά συμβόλαια με τις εταιρείες βιοτεχνολογίας τα οποία τους υποχρεώνουν στην αποκλειστική χρήση ζιζανιοκτόνων των ίδιων εταιρειών και τους απαγορεύουν να ξαναχρησιμοποιούν το σπόρο για την επόμενη χρονιά. Σύμφωνα με δημοσκόπηση (13/1/2000) που έγινε για λογαριασμό του πρακτορείου Reuters, με δείγμα 400 Αμερικανούς αγρότες, στην πλειοψηφία τους οι αγρότες σκοπεύουν να μειώσουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων φυτών (15% μείωση στη μεταλλαγμένη σόγια, 22-24% μείωση στα μεταλλαγμένα καλαμπόκια και 26% μείωση στο μεταλλαγμένο βαμβάκι). Στις αναπτυσσόμενες χώρες οι αντιδράσεις είναι ακόμη πιο έντονες.

Το μόνο που ισχυρίζεται εδώ ο συγραφέας του άρθρου είναι πως συγκεκριμένοι ΓΤΟ βγήκαν «σκάρτοι» ως προς την απόδοσή τους. Για κάποιο λόγο έγινε αυτό… Ποιόν; Δυστυχώς δεν μας λέει ούτε πού θα μπορούσαμε να εμβαθύνουμε… Και ξανά το «επιχείρημα» της σοφίας των πολλών. Επειδή δεν μιλάμε για πολιτική αλλά για επιστήμη, ισχύ έχουν όχι οι περισσότερες γνώμες αλλά οι καλλίτερα τεκμηριωμένες. Στο συγκεκριμένο argument δεν έχουμε καμία τεκμηρίωση είτε pro είτε εναντίον των ΓΤΟ επί της ουσίας και αρχής της τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε. Μπορούμε να πούμε λοιπόν πως το συγκεκριμένο myth busting τρώει «άκυρο» και δεν αξιολογείται…

Μύθος 7
Τα μεταλλαγμένα φυτά θα μειώσουν τη χρήση φυτοφαρμάκων.
Πραγματικότητα: Τα φυτά με αυξημένη αντοχή σε συγκεκριμένα ζιζανιοκτόνα θα ενθαρρύνουν τη χρήση μεγαλύτερης ποσότητας αυτών των ζιζανιοκτόνων. Αυτό δείχνουν και τα μέχρι στιγμής διαθέσιμα στοιχεία. Στις ΗΠΑ, στις περιοχές όπου καλλιεργούνται μεταλλαγμένα φυτά με εντομοκτόνο δράση, η χρήση εντομοκτόνων ουσιών δεν έχει μειωθεί. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας, όπου ο κατασκευαστής μεταλλαγμένου φυτού με αυξημένη αντοχή σε ζιζανιοκτόνο (Roundup), πριν από την έγκριση της καλλιέργειας του μεταλλαγμένου φυτού, ζήτησε την αύξηση κατά 200 φορές του μέγιστου επιτρεπόμενου υπολειμματικού ζιζανιοκτόνου στα τρόφιμα. Ας μην ξεχνάμε ότι οι εταιρείες που υπόσχονται τη μαγική λύση στο πρόβλημα των φυτοφαρμάκων, ευθύνονται για το πρόβλημα αυτό.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Το rebutal δεν αναφέρεται σε φυτά ανθεκτικά σε ζιζάνια αλλά σε ζιζανιοκτόνα. Οργανισμούς δλδ που σχεδιάστηκαν για μεγαλύτερη χρήση ζιζανιοκτόνων και όχι μικρότερη.  Εδώ το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι τεχνολογικό αλλά του ελεγκτικού οργανισμού που (θα;) επέτρεπε την χρήση μεγαλύτερης ποσότητας φυτοφαρμάκου. Πουθενά δεν αποδεικνύεται πώς οι ΓΤΟ σχεδιασμένοι για μικρότερη χρήση φυτοφαρμάκων (λόγω της ενδογενούς ανθεκτικότητάς τους σε ζιζάνια και έντομα) προκαλούν μεγαλύτερη χρήση φυτοφαρμάκων.

Μύθος 8
Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα μεταλλαγμένα φυτά είναι επικίνδυνα για το περιβάλλον.
Πραγματικότητα: Ο άνεμος, τα έντομα και τα πουλιά μεταφέρουν γύρη και σπόρους σε γειτονικούς αγρούς αλλά και μακρύτερα. Η σταυρεπικονίαση των μεταλλαγμένων φυτών με συμβατικά αλλά και με άγρια συγγενικά είδη είναι δυνατή και έχει ήδη παρατηρηθεί. Με αυτό τον τρόπο είναι δυνατή η μεταφορά σε ζιζάνια, της αντοχής σε ζιζανιοκτόνα, καθιστώντας δύσκολο τον έλεγχό τους. Υπάρχουν, εδώ και χρόνια, ενδείξεις ότι μεταλλαγμένα φυτά με εντομοκτόνο δράση μπορούν να σκοτώσουν ωφέλιμα έντομα (Περιοδικό Nature, 399, σ.214, 20 Μαϊου 1999).

Duhh!!! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι προτιμητέο και επιθυμητό οι ΓΤΟ να είναι ΣΤΕΙΡΟΙ!!! Κάτι το οποίο αναφέρεται σαν αρνητικό λίγο πιο κάτω…

Μύθος 9
Τα μεταλλαγμένα φυτά θα σώσουν τον κόσμο από την πείνα.
Πραγματικότητα: Κύρια αιτία της πείνας είναι η άνιση κατανομή των τροφίμων στον πλανήτη. Στις αναπτυγμένες χώρες υπάρχει περίσσεια τροφίμων που συνήθως καταλήγει στις χωματερές. Στις αναπτυσσόμενες χώρες οι άνθρωποι έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε τρόφιμα (μεταλλαγμένα ή συμβατικά). Αν δεν ανατραπεί αυτή η παράλογη κατάσταση, η εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στη γεωργία απλά αναμένεται να οδηγήσει σε περαιτέρω εξάρτηση της οικονομίας των αναπτυσσόμενων χωρών από τις πολυεθνικές της βιοτεχνολογίας.

Once again, ανακατεύει ο αρθρογράφος την επιστήμη με την πολιτική και τον μοραλισμό. Για το ορθό της τεχνολογίας υπέρ της αποδοτικότητας μιας καλλιέργειας, ας αναλογιστούμε τις χιλιάδες τόνων φρέσκου νερού που χρειάζεται ένας «βιολογικός» (λες και οι άλλοι ειναι πλαστικοί) οριζώνας και πώς αυτό το κόστος σε φυσικούς πόρους μπορεί να μειωθεί. Το αν διανέμονται σωστά η όχι τα τρόφιμα και γενικότερα ο πλούτος στον πλανήτη είναι διαφορετικό και πολιτικό ζήτημα και δεν επιδέχεται επιστημονικές λύσεις παρά πολιτικές.

Μύθος 10
Οι επιστήμονες λένε ότι τα μεταλλαγμένα προϊόντα είναι ασφαλή.
Πραγματικότητα: Η επιστημονική έρευνα στη γενετική μηχανική χρηματοδοτείται κυρίως από τη βιομηχανία. Η έρευνα στη γενετική μηχανική εξαρτάται όσο καμία άλλη από τη χρηματοδότηση της ίδιας της βιομηχανίας. Δεν είναι λίγοι όμως οι επιστήμονες που ζητούν την εφαρμογή προληπτικών μέτρων όπως η απαγόρευση της καλλιέργειας μεταλλαγμένων οργανισμών (Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος, 1999). Βέβαια, ένας επώνυμος συνάδελφός τους (Dr. Pusztai) απολύθηκε μόλις ανακοίνωσε τα αποτελέσματα έρευνας σύμφωνα με τα οποία η χρήση μεταλλαγμένης πατάτας ως τροφή σε ποντίκια είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την υγεία τους.

Reiteration προηγούμενου επιχειρήματος. Συμφωνούμε πως χρειάζεται διαφανής και ανεξάρτητος επιστημονικός έλεγχος. Κάτι εντελώς διαφορετικό με το μεγαλόστομο «απαγόρευση της καλλιέργειας μεταλλαγμένων οργανισμών» που ζητά την κατάργηση μιας τεχνολογίας αντί για την ορθολογιστική και ασφαλή χρήση της.

Μύθος 11
Οι καταναλωτές αντιδρούν επειδή δεν είναι σωστά ενημερωμένοι.
Πραγματικότητα: Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών απορρίπτει τη χρήση μεταλλαγμένων οργανισμών στα τρόφιμα. Παρά τις πανάκριβες εκστρατείες «ενημέρωσης» από τις πολυεθνικές της βιοτεχνολογίας, τη χρήση εταιρειών δημοσίων σχέσεων αλλά και εταιρειών διαχείρισης κρίσεων, η κοινή γνώμη γίνεται όλο και πιο αρνητική. Περαιτέρω ενημέρωση φαίνεται να προκαλεί πιο έντονη αντίδραση!

Και ξανά η «σοφία των πολλών» ως επιστημονικό επιχείρημα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!  In any case, μαζί με τις εκστρατείες «ενημέρωσης» των πολυεθνικών παρακαλώ όπως προσμετρήσετε και τις αντιτασόμενες εκστρατείες «ενημέρωσης» άνευ οποιασδήποτε επιστημονικής επιχειρηματολογίας που ασκεί η ίδια η greenpeace με την βοήθεια πλήθους κινδυνολογικών ΜΜΕ που απλά βρίσκουν νέα target groups για την κινδυνολογία τους και άρα τα διαφημιστικά και άλλα ωφέλη (βλέπε ΣΚΑΙ).

Μύθος 12
Η γενετική μηχανική είναι η μόνη λύση για τη γεωργία.
Πραγματικότητα: Η εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στη γεωργία προτείνεται ως λύση στο σημερινό της αδιέξοδο (εκτεταμένη χρήση φυτοφαρμάκων, υποβάθμιση χλωρίδας και πανίδας, μείωση βιοποικιλότητας, διάβρωση εδαφών κ.λπ.). Τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία δεν δικαιολογούν την παραμικρή αισιοδοξία. Αντιθέτως, η παρουσίαση της γενετικής μηχανικής ως λύσης στο σημερινό αδιέξοδο της γεωργίας, εμποδίζει την προώθηση του μόνου οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμου μοντέλου, αυτού της βιολογικής γεωργίας. Μια σύγκριση ανάμεσα στα ερευνητικά κονδύλια που δίνονται στη γενετική μηχανική και στα αντίστοιχα κονδύλια που δίνονται για έρευνα στη βιολογική καταπολέμηση ασθενειών, μας δείχνει ότι, παρά την έντονη αντίδραση του κοινού, η εφαρμογή της γενετικής μηχανικής εξακολουθεί να προωθείται από εταιρείες, κυβερνήσεις και επιστήμονες. Δυστυχώς, αυτή η στάση ακυρώνει κάθε σοβαρή προσπάθεια για την προώθηση της βιολογικής γεωργίας, μέσα από σταθερά βήματα που θα εξασφαλίσουν την προώθηση ποιοτικών προϊόντων, την προώθηση τοπικών ποικιλιών, την απεξάρτηση από τα φυτοφάρμακα κ.λπ.

(Ψευδο)επιστημονοφανές επιχείρημα επιπέδου προεκλογικής πολιτικής εξαγγελίας. Η «βιολογική» (ενάντια στην «πλαστική»; – χεχ!) γεωργία μπορεί να προσφέρει ποιοτικά πλεονεκτήματα αλλά από απόδοση ΒΡΑΣΤΑ! Έλεος ρε μάγκες, μην τα ωραιοποιείτε όλα – ειδικά όταν η κοινή λογική είναι εναντίον του ισχυρισμού σας. Ένα «βιολογικό» προϊόν θα αποδόσει όσο και όπως χρειάζεται το ίδιο – όχι έσυ μαλάκα καταναλωτή. Στ’ αρχίδια της η ντοματιά αν θα σου αρέσει η χωριάτικη σαλάτα στο ουζερί του κυρ-Μήτσου, το σημαντικό είναι να παράγει σπόρους που θα γίνουν κι άλλες ντοματιές με την λιγότερη δυνατή προσπάθεια και κατανάλωση πόρων. Για να βγάλεις λοιπόν 1 τόνο ντομάτες κατάλληλες για χωριάτικη μάλλον θα χρειαστείς σαφώς περισσότερη καλλιεργήσιμη γη, νερό, λίπασμα (βιολογικό εε, δλδ σκατουλάκια) από μια σχεδιασμένη ντοματιά που θα ακολουθεί «γενετική επιταγή» να ξεμπουντουλιαστεί να φτιάχνει καρπούς.

Μύθος 13
Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την πρόοδο.
Πραγματικότητα: Φυσικά όχι. Και γιατί να το κάνουμε άλλωστε; Η πρόοδος σημαίνει αλλαγές προς το καλύτερο. Οι αλλαγές προς το χειρότερο αποτελούν βήματα προς τα πίσω. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι τα μεταλλαγμένα φυτά και προϊόντα είναι ασφαλή και προσφέρουν οφέλη στο περιβάλλον, στους καταναλωτές και στους αγρότες, πριν φτάσουν στο πιάτο μας. Δεν πρέπει να δεσμευτούμε σε μια αμφισβητούμενη τεχνολογία, οι εφαρμογές της οποίας μπορεί να έχουν αποτελέσματα απρόβλεπτα και μη αντιστρεπτά.

Ωραία… άρα απαιτήστε ελέγχους, πιστοποιήσεις, ασφάλεια. Απαιτήστε να μην είναι «αμφισβητούμενη» η τεχνολογία αλλά ασφαλής και διάφανη. Εσείς ζητάτε απλά την κατάργηση…

Μύθος 14
Υπάρχουν πιο σημαντικά θέματα για να ανησυχούμε.
Πραγματικότητα: Πολλοί επιστήμονες διαφωνούν. Ο Joseph Rotblat, (Άγγλος φυσικός που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ το 1995), είπε: «Ανησυχώ ότι κάποιες εξελίξεις στην επιστήμη είναι πιθανό να οδηγήσουν στη δημιουργία άλλων μέσων μαζικής καταστροφής, ίσως πιο εύκολα προσβάσιμων από τα πυρηνικά όπλα. Η γενετική μηχανική είναι μια πολύ πιθανή περιοχή, εξαιτίας των δυσοίωνων εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα σε αυτό τον τομέα».

Όπως κάθε τεχνολογία, έχει κι αυτή τους κινδύνους της. Όσο πιο νέα και εξελιγμένη είναι μάλιστα μια τεχνολογία τόσο πιο επικίνδυνη είναι αναπόδραστα. Θεσπίζεις λοιπόν κανόνες και μεθόδους για την ασφαλή χρήση της αντί να την απαγορεύεις… Αν όχι… ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΣΑΣ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ!!!!

Επιστρέφουμε στο κείμενο που φιλοξενεί ο ΠάνοςΖ

«Ο σπόρος είναι κατοχυρωμένος με πνευματικά δικαιώματα. Είναι όπως μαθαίνουμε κάτι σάν το Microsoft Office.»

Διαφωνώ ριζικά με την χρήση της «πατέντας» τόσο στο software όσο και οπουδήποτε αλλού (φάρμακα, τεχνολογία, whatever). To copyright βέβαια είναι κάτι διαφορετικό. Και πάλι το πρόβλημα δεν είναι της τεχνολογίας αλλά των ρυθμιστικών κανόνων γύρω της.

«Για τον λόγο αυτό σύμφωνα με την Greenpeace, οι εταιρείες βιοτεχνολογίας σοφίζονται την τεχνολογία Terminator με τους “σπόρους της αυτοκτονίας” οπως χαρακτηρίζονται.»

Δεν είπαμε πως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα επιθυμητό για να μην προκληθούν ανεξέλεγκτες μεταβολλές στο οικοσύστημα; Εδώ αποδίδεται πρόθεση σε μια τεχνολογία… Ως γνωστόν, πρόθεση έχουν οι άνθρωποι, όχι οι τεχνολογίες…

Στα σχόλια βλέπω μάλιστα ακόμα μεγαλύτερη σύγχηση – ανακάτεμα (πάρα)επιστημονικών θέσεων με ιδιότυπους μοραλισμούς… And the first prize goes to:

CeAu

«Η σχέση της Οικολογίας με τα τρόφιμα, δεν περιορίζεται μόνο στο κυνήγι των επικίνδυνων ουσιών. Η οικολογία, εμπεριέχει την αμφισβήτηση του συμβατικού τρόπου ζωής. Αυτού του μοντέλου, που έχει δοκιμαστεί και έχει οδηγήσει, στα περιβαλλοντικά αδιέξοδα. Κριτικάρουμε το λεγόμενο επιστημονικό κατεστημένο που παρέχει γνώσεις, αμφιβόλου ποιότητας.»

I’ve got a strange feeling… Κύριε CeAu, ποια η θέση σας για την ομοιοπαθητική και π.χ. την λεγόμενη «μνήμη του νερού»;

«Φακελάκι» απλά… ή δωροδοκία;

Πρόσφατα βρέθηκα σε μια συζήτηση με φίλους συναδέλφους και μη για το «φακελάκι». Όλοι αναγνωρίσανε πως πρόκειται για κατάσταση ξεφτίλας αλλά δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε τρόπους που θα ανακόπτανε την διάδοσή του.

Από την μία τέθηκε το ζήτημα της εξοργιστικής κατάστασης των νοσοκομειακών ιατρών όπου οι μικροί σχετικά μισθοί και ακόμα μικρότερες ανταμοιβές της εφημερίας (που δεν αναγνωρίζεται πλήρως από τον εργοδότη – δημόσιο ως υπερωριακή εργασία) δεν συνάδουν με το ζόρι που περνά κανείς λόγω έλειψης προσωπικού, υλικών αλλά και στοιχειώδους παιδείας και ευγένειας των ασθενών και των συνοδών τους. Ρωτήστε όποιον γιατρό γνωρίζετε που εφημερεύει σε ΤΕΠ (τα «επείγοντα») πόσα «κουλά» έχουν δει κατα την διάρκεια της νύχτας που κάλλιστα θα έπρεπε να έρθουν είτε νωρίτερα μεσα στην ημέρα είτε το επόμενο πρωί. Γιατί δεν είναι λογικό κυρία μου να στραμπουλήξατε το πόδι σας το μεσημέρι αλλά να έρθετε στα ΤΕΠ 3 την νύχτα αφου το απόγευμα δεν είχατε που να αφήσετε το μαγαζί, μετά πήγατε για καφέ, μετά για ποτό και στο τέλος της βραδυάς σκεφτήκατε πως πονάει το μπουρδέλο και ας πάμε στον εφημερεύοντα – ξύπνιος θα είναι… Αν είμαστε ξύπνιοι θα είναι επειδή έχουμε κάτι σοβαρό – αν πάλι κοιμόμαστε είναι γιατί πρέπει να αντέξουμε κάτι σοβαρό που πιθανόν να έρθει… Ούτως ή άλλως τι 15 ώρες που περιμένατε για να πιείτε και κανα mojito τι 20 να έρθετε το πρωί. Η έλλειψη σεβασμού δεν είναι τόσο στο γιατρό, εντάξει ξέρουμε τι μας περιμένει, αλλά στον συνάνθρωπό σας που μπορεί να έρθει μεσα στην νύχτα με πραγματικά σοβαρό πρόβλημα και να μας βρει κουρασμένους και μπουχτισμένους από την δικιά σας απερισκεψία  και γκρίνια.

Εδώ είναι και το κλειδί της δικιάς μου ιδέας για το φακελάκι. Το λέμε έτσι, «φακελάκι», σαν να πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, ξεχωριστό από παρόμοιες πράξεις σε άλλους τομείς. Συγνώμη κύριε, αλλά όταν αφήνετε στον γιατρό τα ευρουλάκια σας τι ακριβώς επιδιώκετε; Να σας «προσέξει»;! Οποία βάναυση προσβολή στην επιστημοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αυτού που έχετε μπροστά σας! Του λέτε εμμέσως πλυν σαφώς πως αν δεν τον πληρώσετε θα σας αφήσει να ψοφήσετε στο δρόμο; Ααα, συγνώμη, εννοειτε να σας «προσέξει περισσότερο»; Περισσότερο απο ποιον ή τι; Αν έχω 10 ανθρώπους υπό την ευθύνη μου και θέλετε να προσέξω περισσότερο εσάς, αυτόματα δεν υποννοείτε πως θα έπρεπε να προσέξω τους άλλους λιγότερο;!!! Δεν προσβάλλετε λοιπόν μόνο εμένα αλλά αποπειράσθε να παραβιάσετε τα δικαιώματα των συνανθρώπων σας! Προσπαθείτε να με ΔΩΡΟΔΟΚΗΣΕΤΕ ώστε να ρίξω κάποιους  άλλους υπέρ σας! Σε οποιαδήποτε περίπτωση δωροδοκίας δημόσιου λειτουργού τιμωρείται όχι μόνο ο δωρολήπτης αλλά και ο δωροδότης. Εκτός φυσικά από το φακελάκι… ΓΙΑΤΙ;!!! Δεν θα έπρεπε απλά να σας βάλω τις φωνές και να σας πετάξω έξω από το γραφείο αλλά να σας καταγγήλω στην αστυνομία. Αν αυτό εφαρμοζόταν ακόμα και κάποιοι επίορκοι συνάδελφοι θα τα έβρισκαν σκούρα να σας πείσουν να διαπράξετε δωροδοκία  με το ρίσκο να βρεθείτε στο δικαστήριο.

Δεν εφαρμόζεται γιατί στα θέματα υγείας είμαστε σαν λαός εγωιστές και αντικοινωνικοί. Μας καίει περισσότερο να βρούμε δίκλινο δωμάτιο για τον «δικό μας» παρά αν θα βρεθεί κρεββάτι για όλους. Λες και τα νοσοκομεία είναι ξενοδοχεία και η ποιότητά τους εξαρτάται απο το service! Θέλουμε να επιτρέπουν τα νοσοκομεία και «εφημερεύοντα συγγενή» εκτός ωραρίων επίσκεψης και στα @@ μας αν ο διπλανός μετεγχειρητικός ασθενής πάθει λοίμωξη και τον πάρει ο διάολος. Τα χάλια τα νοσοκομεία θα φταίνε για τις νοσοκομειακές λοιμώξεις και όχι τα παπουτσάκια μας που γυρίσαν όλη την πόλη πριν σουλατσάρουν μεσα στην  κλινική. Οπότε κακός είναι ο γιατρός που τα παίρνει αλλά καλοί εμείς αν έχουμε να τα δώσουμε «για τον άνθρωπό μας» και θύματα. Αν κοπεί το παιδάκι μας παίζοντας και έχουμε «κοινωνικό προφίλ» θέλουμε να το ράψει ολόκληρος καθηγητής ή έστω επιμελητής Α αλλά προς θεού όχι ο ειδικευόμενος!!! Ας κατέβει από την κλινική που έχει 5-6 σοβαρά περιστατικά να ασχοληθεί με το μιμί μας!!! Αν χρειαζόντουσαν πραγματικά τα φώτα και η εμπειρία του επιμελητή, μια χαρά θα τον έπαιρνε τηλέφωνο ο ίδιος ο ειδικευόμενος παρά να ρισκάρει να τα σκατώσει. Αλλά θέλουμε τον «μέγα μάγιστρο» γιατι «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;!!»….

Όταν σαν φαντάρος αγόραζα ζιρτέκ από το φαρμακείο για τα συφάνταρά μου επειδή είχε τελειώσει το στοκ στο ιατρείο και τους είχαν τσακίσει τα κουνούπια και οι κοριοί κάποιοι φιλικά προσκύμμενοι σε εμένα (αλλά κανείς γιατρός) με είπαν μαλάκα ενώ κανένας συνάδελφος που το έμαθε δεν θεώρησε πως έσφαλα – η συνήθης αντίδρασή τους ήταν «γάμισετα με τον ΕΣ, και τι να κάνεις… δεν γίνεται αλλιώς…» Όσοι με είπαν μαλάκα είμαι σίγουρος πως εύκολα θα έδιναν φακελάκι αν έτσι μπορούσαν να έχουν πλεονέκτημα, υπαρκτό ή φανταστικό, απέναντι σε οποιονδήποτε συνανθρωπό τους.

Άσπρο – μαύρο ή 24bit TrueColor?

Συνεχίζεται το ντέρμπι στον Άγιο Παντελεήμονα… Κι ενώ η πολιτεία ουσιαστικά ροχαλίζει, οι αυτοανακυρηχθέντες προστάτες εκατέρωθεν (των «δύσμοιρων μεταναστών» και των «αναξιοπαθούντων πολιτών») παίζουνε κρυφτούλι και κυνηγητό! Η ηλεκτρονική συσκευή που εγώ αποκαλώ «διαμορφωτή κοινής γνώμης» αλλά οι πολλοί την λένε απλά τηλεόραση μπαινει στο παιχνίδι ως άλλη «Αθλητική ηχώ» ή «Πρωταθλητής» ή όποια άλλη οπαδική εφημερίδα που μυρίζεται αίμα και άρα το θέμα πουλάει… Τα πολιτικά και ιδεολογικά άκρα πλειοδοτούν σε αυτή την ασπρόμαυρη όραση και που θα καταλήξουμε (ή πόσο πάτο θα πιάσουμε) κανείς δεν τολμά να φανταστεί.

Οι μετανάστες δεν είναι όλοι βρωμιάρηδες και εγκληματίες. Είναι λυπηρό μια χώρα σαν την Ελλάδα που για αιώνες τροφοδότησε μεταναστευτικά ρεύματα στην δυτική ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, και που σήμερα καμαρώνει (αδίκως και υποκριτικά) για τα επιτεύγματα των ανα τον κόσμο ξεριζωμένων της και των παιδιών, εγγονιών και δισεγγόνων τους, να τσουβαλιάζει με συνοπτικές διαδικασίες οποιονδήποτε σκάσει μπροστά στα πόδια της ζητώντας λίγη από την ευημερία μας. Οι ήδη ελάχιστες αιτήσεις πολιτικού ασύλου που εγκρίνονται <a href=»http://www.unhcr.gr/Press_Rel/15_2009_may14.htm»>αναμένεται να μειωθούν κι άλλο</a> αλλά και οι απλοί οικονομικοί μετανάστες συχνά δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ξεριζωθούν…

Σε απάντηση, σπεύδουν κάποιοι να κάνουν εύκολους διαχωρισμούς σε «καλούς» και «κακούς» μετανάστες είτε με βάση εθνικά κριτήρια («εμείς οι έλληνες δεν κάναμε τέτοια πράγματα» – νομίζεις – «οι τάδε δεν είναι κακοί» – αφού οι καταγγελίες τους ενάντια στους δυνάστες τους συμφέρουν την όποια πολιτική ατζέντα του ομιλούντος) είτε χωρίζοντάς τους απλά σε «νόμιμους» (έχοντες άδεια παραμονής) και «παράνομους» (μη έχοντες άδεια). Για τον πρώτο τύπο διαχωρισμού δεν χρειάζεται να πω τίποτα, το ανερμάτιστο τσουβάλιασμα βάσει έθνους δεν χρήζει rebutal, είναι γελοίο από μόνο του. Το δεύτερο όμως παίρνει κουβέντα. Καταρχήν, ελάχιστοι (κανένας;!) «νόμιμοι» οικονομικοί μετανάστες εισήλθαν στην χώρα ως τέτοιοι παρά περνώντας την μέγγενη της παρανομίας, της αστυνομικής «σκούπας», της ανυπαρξίας για την πολιτεία και το ασφαλιστικό σύστημα μετά από χρόνια αναγνωρίστηκαν ως οντότητες.  Σήμερα έχουν σταθερές δουλειές και σπίτια, κοινωνικό κύκλο που περιλαμβάνει πολλούς «ντόπιους» και παιδιά που μόνη πατρίδα ξέρουν την ελλάδα κι ας τους ταλαιπωρεί. Σύμφωνα με την πιο πάνω θεωρία, οι ίδιοι άνθρωποι λοιπόν υπήρξαν κακοί αλλά τώρα ξαφνικά έγιναν καλοί.

Σίγουρα το καθεστώς παρανομίας και η πλήρης περιθωριοποίηση βοηθά στην ανάπτυξη της μικροεγκληματικότητας. Γιατί όταν πεινάς και όταν ούτως ή άλλως σε κυνηγάνε, η κλοπή δεν είναι και τόσο μακρυά από την καθημερινότητά σου – δεν έχεις και τίποτα να χάσεις πέρα από την ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια που σου απέμεινε μετά από το ταξίδι με τους δουλέμπορους και τις τωρινές σου άθλιες συνθήκες.

Πολλοί δεξιόστροφοι opinionistas στο χαζοκούτι αλλά και διάφοροι συνεντευξιαζόμενοι «φιλήσυχοι πολίτες» αναμασούν το «θάρρος» του Berlusconi που πήρε λέει σοβαρά μέτρα κατά της (λάθρο)μετανάστευσης. Από την άλλη οι αριστερόστροφοι καταγγέλουν τα ίδια μέτρα ως θέμα αρχής. Δεν άκουσα από κανέναν το προφανές αποτέλεσμα που θα έχει η νέα νομοθεσία του όσο κι αν την θαυμάζουν μερικοί. Ο νέος νόμος καθιστά συνένοχους όσους παρέχουν κατάλυμμα σε (λάθρο)μετανάστες καθιστώντας ουσιαστικά απίθανο ο γεροντάκος της διπλανής πόρτας να «υποθάλψει εγκληματίες». Οι μετανάστες όμως στην ιταλία φτάνουν πρώτα στον νότο, ο οποίος είναι και για κάτι άλλο γνωστός πέραν της φτώχειας: την μαφία. Κι αν ο μπακάλης της γειτονιάς δύσκολα θα νοίκιαζε δωμάτια σε λαθρομετανάστες, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει πραγματικά το εκάστοτε «αφεντικό» της περιοχής να στήσει παραγκούπολη ολόκληρη σε αγροτικές εκτάσεις που κατέχει με το σωρό και να «φιλοξενήσει»με το αζημίωτο απόκληρους και ανύπαρκτους για το κράτος ανθρώπους που δεν έχουν που αλλού να πάνε. Μην ξεχνάτε πως από εκεί που έφυγαν μπορεί και να «έβρεχε σφαίρες», οπότε η εκδούλευση με την παρασκευή «κουμπιών Ε» και την ταφή τοξικών ουσιών σε παράνομες χωματερές και την πιθανή «προαγωγή» σε βαποράκι ή άλλου τύπου «παιδί για τα θελήματα» με ολόκληρο δωμάτιο δικό του ακούγεται ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ. Το κέρδος για τους μαφιόζους είναι τεράστιο αφού έχουν εξευτελιστικά φτηνά εργατικά χέρια, ανύπαρκτους ανθρώπους των οποίων η εξαφάνιση, ο θάνατος ή η σύλληψη δεν θα οδηγήσει σε αλλυσιδωτές αντιδράσεις και μάλιστα χωρίς οικογένειες που θα πρέπει να περιθάλψουν… «ΤΕΛΕΙΑ!!»

Το καθ’ υμάς συμπέρασμα είναι πως όσο πιο σκληρό είναι το ανθρωποκυνηγητό τόσο πιο μεγάλο θα είναι το ποσοστό που θα κινηθεί στην εγκληματικότητα και τόσο πιο εύκολο θα είναι να εγκλωβιστεί στο οργανωμένο έγκλημα το οποίο μπορεί να είναι πιο πίσω από τους γείτονες αλλά δεν «κοιμάται» κιόλας…

Οι «ντόπιοι» κάτοικοι δεν είναι όλοι φασίστες και βασανιστές. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό πως σε όλες τις κυρίως πληγώμενες περιοχές η ακροδεξιά πήρε τα πάνω της τόσο σαν εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και σαν κραταιά ηθική των «καθωσπρέπει» νομοταγών πολιτών. Σίγουρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν ξύπνησαν ένα πρωί ακροδεξιοί, ξενόφοβοι  και αυτόκλητοι διώκτες των απόκληρων της γης. Είδαν τις περιουσίες τους να χάνουν αξία λόγω της υποβάθμισης της περιοχής τους, είδαν τον υγειονομικό κίνδυνο των στιβαγμένων ανθρώπων χωρίς εγκαταστάσεις υγιεινής, είδαν το έγκλημα να πλησιάζει τους ούτως ή άλλως κυνηγημένους και αρκετούς να τους στρατολογεί… Και δεν άκουσαν για λύση από κανέναν άλλο εκτός από τους ιδιότυπους προστάτες της νομιμότητας με τα καδρόνια στα χέρια και τους politically correct τηλε-ευαγγελιστές τους που ράθυμα καταδικάζουν τις μύτες που ανοίξαν και τις σάρκες που παρολίγον να καούν αλλά απαιτούν αόριστα ΚΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά.

Είναι ανόητο να περιμένει κανείς από αυτούς τους κατοίκους ως πρώτη αντίδραση την αντίθεσή τους «στον ιμπεριαλισμό που προκαλεί μεταναστευτικά ρεύματα» ή να ανοίξουν τα μπάνια τους να πλυθούν και να κανουν τις ανάγκες τους οι απρόσκλητοι επισκέπτες… Θα αντιδράσουν και ο στόχος τους θα είναι το μέρος του προβλήματος που βρίσκεται πιο κοντά και που είναι και πιο ευάλλωτο (όπερ και πιο εύκολη η επίτευξή του). Το να τους βρίζεις ή να τους αγνοείς  για να αφυπνίσεις την ανθρωπιά τους είναι μάλλον οξύμωρο…

Θρησκο-γκαγκά for ever!

Είναι πραγματικά λυπηρό να διαβάζεις τα αποτελέσματα έρευνας του Economist για την αποδοχή της θεωρίας του Δαρβίνου σε διάφορες ευρωπαϊκές και μη χώρες. Η Ελλάδα σκάει λίγο πάνω από την βάση (55%) στην αποδοχή αν και το υπόλοιπο ποσοστό δεν είναι αμιγώς αρνητές της επιστημονικής αλήθειας αλλά και οι γνώστοι άγνωστοι του «ΔΓ/ΔΑ». Προφανώς είναι υπερβολικά απησχολημένοι προσπαθώντας να αναγνωρίσουν το επόμενο μεγάλο ταλέντο στην «TV»…

Shit! Τελικά είμαστε όντως Ευρωβλάχοι αφού δεν υπάρχει δυτική ευρωπαϊκή χώρα σε χειρότερη άγνοια απο εμάς. Πείτε ό,τι θέλετε για τους γείτονες «μακαρονάδες» όπου η οργανωμένη εκκλησία έχει την δύναμη να μπλοκάρει ακόμα και νόμους για την έρευνα και το δικαίωμα στην τεχνητή γονιμοποίηση, αλλά ακόμα κι εκεί μας βάζουν τα γυαλιά! Για να βρούμε λοιπόν άλλοθι σε γείτονες… πρεπει να κοιτάξουμε ανατολικά! Ναι, ναι… μόνον οι «φίλοι» μας οι τούρκοι αποδέχονται σε μικρότερα ποσοστά την επιστημονική γνώση χάριν θρησκευτικών δοξασιών. Μήπως γι’αυτό «καιγόμαστε» να τους δούμε στην Ε.Ε.; Για να υπάρχουν κάποιοι «πιο βλάχοι»από εμάς; Για να μην νιώθουμε τελευταίοι πρέπει να έρθουν κάποιοι σε χειρότερη θέση από εμάς αντί για το προφανές του να βελτιωθούμε εμείς οι ίδιοι;

«Γενική παιδεία» λοιπόν γιατί αυτό μας αξίζει. Η ΞΕΦΤΙΛΑ του τίποτα, του φροντιστηρίου για να πάνε τα καμάρια μας πανεπιστήμιο κι ας μην καταλαβαίνουν τίποτα, κι ας μην ενδιαφέρονται για τίποτα. Το να μην ξέρεις κάτι στα 18 σου λύνεται… έχεις χρόνια πολλά μπροστά σου για να μάθεις. Το να μην θες να καταλάβεις όμως, το να σε έχουν μάθει πως δεν ΠΡΕΠΕΙ να θες να καταλάβεις γιατί «χάνεις χρόνο» πιο χρήσιμο στην αποστήθιση με όνειρο την «φοιτητική ζωή» ή το αποδεδειγμένα πλέον απατηλό όνειρο της καλύτερης δουλειάς με το πτυχίο (χωρίς άλλον λόγο για την απόκτησή του), ε αυτό δεν λύνεται… Τουλάχιστον όχι εύκολα.

Κατά τα άλλα, βγαίνουν όλοι να πούνε την δικιά τους παπαριά περί παιδείας και πόσο πολύτιμη είναι… Βγαίνουν και οι αριστεροί να σκούξουν για την τυχόν ευτέλισή της αν γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, την σύνδεση των ερευνητικών προγραμμάτων με την αγορά ή ό,τι άλλο. Γιατί έτσι όπως είναι τώρα είναι μια χαρά, ΕΤΣΙ;! Γιατί τώρα ούτε «ταξική» είναι ούτε κακής ποιότητας επιστήμονες παράγει, ΕΤΣΙ;!

Μπορεί ο δαρβινισμός να τελεί υπό διωγμόν από τα επίσημα συγράμματα του ελληνικού σχολείου (αλήθεια ΠΟΣΟ ξεφτίλα είναι αυτό το πράγμα;) αλλά και ποιος δάσκαλος ή καθηγητής θα αναλάβει το επιστημονικό του χρέος να αφυπνίσει τα παιδιά μας; Αυτός που αποφοίτησε το ’80-’90 με μόνο «όνειρο» τον διορισμό στο δημόσιο; Ή μήπως αυτός που είναι υπερβολικά απασχολημένος με το να ετοιμάζει μαθήματα για φροντιστήρια και «ιδιαίτερα» να περάσουν τα καμάρια στα πανεπιστήμια για να ζήσει κι αυτός την δική του οικογένεια με λίγη ΑΓΟΡΑΙΑ αξιοπρέπεια παραπάνω;

Κι ας μην βιαστεί κανείς να πει «ας σταματήσουμε την παραπαιδεία ΤΩΡΑ» γιατί κι αν κατάφερνες με ένα μαγικό ραβδάκι να εξαφανίσεις το φαινόμενο αύριο το πρωί, το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα θα ήταν το οικονομικό κραχ των μικροαστικών κομματιών της κοινωνίας. Αλήθεια πόσοι, κατά τα άλλα άνεργοι (δηλωμένοι ή κρυφοί) πτυχιούχοι, επιστήμονες, επιζούν χάρι σ’αυτό το κακό τέρας; Αν μείνουν χωρίς λεφτά, δεν θα ψωνίσουν, δεν θα φωνάξουν τον υδραυλικό, δεν θα τζιράρουν χρήμα. Και τότε ΧΕΣΤΑ γιατί η ευρωβλαχία που λέγεται ελλάδα δεν έχει που να αποροφήσει επιστημονικό προσωπικό. Γιατί και οι ελάχιστες εταιρίες που θα αναζητήσουν επιστημονικά στελέχη θα προτιμήσουν «έτοιμους» είτε από προϋπηρεσία είτε από συνδεδεμένα με την καυμένη την αγορά ιδρύματα. Και στα @@ τους αν τους αναγνωρίζει το κράτος ως επιστήμονες ή «απόφοιτους κολλεγίων» – μη σου πω καλυτερα κιόλας να μην τους πιέζουν και συλλογικές συμβάσεις για τους μισθούς!

Βγαίνουν στο δρόμο οι μέλλοντες επιστημονικοί άνεργοι να απαιτήσουν την ανυπαρξία ιδρυμάτων που θα μπορούσαν δυνητικά να απορροφήσουν τους μισούς από δαύτους σε δουλειές! Ζουν ακόμα στο όνειρο του ΔΥ καθηγητάκου της δεκαετίας του 80… «Χύνουν» οι ντόπιοι μέλλοντες και ήδη πληροφορικάριοι άμα δουν πώς και για πόσα δουλεύουν στην Google, στην IBM, στην Oracle ή όπου αλλού… Ξενερώνουν όμως όταν σχεδόν όλα τα job requests ζητούν προϋπηρεσία σε σχετικές τεχνολογίες έστω σαν scolarship ή internship. Ναι αλλά οι δικές τους σχολές ΔΕΝ ήταν συνδεδεμένες με την πουτάνα την αγορά για να παρέχουν τέτοιες ευκαιρίες!!! Αν κάποιο επιστημονικό ή τεχνολογικό ίδρυμα από τα ντόπια τα «ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ» (μη χέσω) έπαιρνε πρωτοβουλία να συμμετάσχει στο θρυλικό πια summer of code της google, θα είχαμε σκηνές αλλοφροσύνης και λιντσαρίσματα από τους γνήσιους – λέμε και καμιά μαλακία τώρα – αριστερούς.

Λέω για την πληροφορική γιατί εκεί έχω μια κάποια εμπειρία και γνώση των δεδομένων, όχι γιατί μόνο εκεί μπορεί να γίνει. Θα μπορούσα να πω και για τον βιο-ιατρικό τομέα… Εκεί κι αν ακούς μαλακίες απείρου μεγέθους! Όχι λέει στην χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων από ιδιωτικούς φορείς γιατί τότε τα αποτελέσματα που θα μπορούσαν να αποσκοπήσουν στο ώφελος της δημόσιας υγείας θα ανήκουν έστω μερικώς σε φαρμακευτικές ή άλλες εταιρίες. Ωραία λοιπόν ας αρκεστούμε στα ωφέλη της δημόσιας έρευνας… ΜΗΔΕΝ δηλαδή γιατί κι αν βγεί σπανίως κάτι χρήσιμο (μετόσο λίγα λεφτά και χωρίς προγραμματισμό) αυτό δεν μπαίνει σε εφαρμογή παρά μόνο αν κάποιος από τους συντελεστές καταφύγει ανεξέλεγκτα σε ιδιωτική εταιρία οπότε και το ώφελος θα είναι 100% ιδωτικό. Δεν θα ήταν ρε παλικάρια καλύτερα αν αφήναμε τους ιδιώτες να πληρώσουν εκεί που μυρίζονται λεφτά και το κράτος να χρηματοδοτήσει (αποτελεσματικότερα αφού θα δίνει περισσότερους πόρους ανά project) τα «αζήτητα» αλλά παρόλα αυτά καίρια από πλευράς δημόσιας υγείας προγράμματα; Ο μεγαλύτερος φονιάς παγκοσμίως παραμένει η ελονοσία και τα διαθέσιμα φάρμακα είναι στο χείλος του γκρεμού από πλευράς αντίστασης του μικροοργανισμού αφού οι φαρμακευτικές εταιρίες δεν έχουν σοβαρό συμφέρον για έρευνα σε αυτά. Αν το κράτος έδινε πόρους εκεί, θα μπορούσαμε κάτι ίσως να κάνουμε. Τα ίδια και χειρότερα για την φυματίωση, δεδομένου μάλιστα του προβλεπόμενου come back λόγω μεταναστευτικών ρευμάτων. Μην πει κανείς τώρα να χρηματοδοτηθούν ΚΑΙ αυτά γιατί απλά δεν φτάνουν τα πεκεκίνια για όλα!

Άλλοι που γνωρίζουν καλύτερα άλλα θέματα και τομείς θα μπορούσαν να προσθέσουν μια ατέλειωτη λίστα παραδειγμάτων. Η ουσία παραμένει πως γουστάρουμε την ευρωβλαχιά μας, την αμάθεια, το δηθενιλίκι και τον αριστερισμό του γλυκού νερού! Ασχολούμαστε με παπαγαλάκια, βαρβάρους, ακόμα και ψινάκηδες, γαύρους και βαζέλες τη στιγμή που η επιστήμη και η θέληση για μάθηση έχουν καιρό τώρα μεταναστεύσει μακρυά από τούτη την χώρα…

ΥΓ.: Αλήθεια, ποιος θα επανδρώσει τα ινστιτούτα και τις εταιρίες που θα ξεφυτρώσουν για να πραγματοποιήσουν την πράσινη ανάπτυξη του Γιωργάκη Βαρβαροκτόνου; Ποιος έχει πραγματικό hands on τεχνολογικό και επιστημονικό know-how στην ελλάδα για κάτι τέτοιο; Θα εισάγουμε τεχνολόγους και επιστήμονες προς μέγιστη απαγοήτευση και αντίδραση των εγχώριων γενικοπαιδολόγων και πανεπιστημόνων που εναντιώνονταν στην «υπερεξειδίκευση» ή θα το γυρίσουμε στο «πατέντα αλα ελληνικά» και θα εξελιχθεί το project στην απόλυτη μιζοπανήγυρη όπως ό,τι άλλο έφερε μαζικούς ευρωπαϊκούς πόρους στο παρελθόν σε τούτο το κωλοχώρι;

Μέτρα και εμένα μπάρμπα!!!!

Μια πολύ καλή ανάλυση του γιατί ΠΡΕΠΕΙ να ψηφίσουμε…

Επικίνδυνα ακροβατικά… μακρυά απο τα τηλεπαράθυρα.

Ενώ στα τηλεπαράθυρα της γυφτιάς και της κακομοιριάς έχουν κολλήσει εδώ και μια βδομάδα να σκούζουν και να γρυλίζουν για παπαγάλους στους ώμους των βαρβάρων και των πειρατών στο κέντρο της Αθήνας και κατ’ επέκταση της χώρας κάποιοι κάνουν επικίνδυνα ακροβατικά και σχοινοβασίες. Η TV κάνει απλές αναφορές των 2 λεπτών και κανένας αυτοαναγορευμένος «διαμορφωτής κοινής γνώμης» (γιατί «δημοσιογράφος» δεν είναι) δεν φιλοτιμήθηκε να μας διαφωτίσει κι εμάς τα «πρόβατα»…

Μιλάω φυσικά για τα σκηνικά με την μουσουλμανική μειονότητα… Τους τελευταίους μήνες η ΕΛ.ΑΣ. έχει βαλθεί να μας πείσει πως κάποιος επιτέλους πρέπει να τους ξετινάξει από την κορφή μέχρι τα νύχια και να ξηλώσει πολύ κοσμάκη εκεί μέσα. Αλήθεια πρέπει να είσαι πραγματικά κουτός – ή αμόρφωτος – για να πειράξεις τα ιερά και όσια κάποιου που ήδη είναι στο όριο (τουλάχιστον αν δεχτούμε τις καταγγελίες ως αληθείς). Μπορεί η αστυνομία να μην το έχει εμπεδώσει ακόμα αλλά η ελλάδα  (και ακόμα περισσότερο η αθήνα) είναι πολυπολιτισμικός χώρος κι αν κάποια στελέχη της πρέπει να επιμορφωθούν για το πως φαιρονται σε ποιον αυτό θα έπρεπε να γίνει ΧΘΕΣ (we need this yesterday αλα αμερικάνικα).

Το πόσο οριακά είναι τα πράγματα το έδειξε και για τους τελευταίους αδαείς η βίαιη εξέλιξη της διαδήλωσής τους. Χωρίς αυτό να παρερμηνεύεται σε «καλά κάνουν και τα σπάνε» – το αντίθετο, αν και όπου έχουν δίκιο το χάνουν έτσι –  έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμος σε υπουργείο και κυβέρνηση και να προβούν σε  κινήσεις damage containment  ακόμα και χωρίς την σιγουριά πως το σφάλμα είναι στην ΕΛ.ΑΣ.  Σημαντικό είναι να κρατήσεις  το κλίμα πριν σηκωθεί παλίρροια γιατί δίκαιη ή άδικη θα σε πνίξει ούτως ή άλλως. Αντι για ευθεία καταδίκη και μια συνάντηση υφυπουργού με εκπροσώπους έστω για τις τυπικές διαβεβαιώσεις είχαμε μισόλογα και δικαιολογίες.

Μετά ήρθαν οι «τιμωροί»… Απάντηση αλα γερμανών νεοναζί… Μπράβο ρε, συγχαρητήρια!! Αν το έκαναν αυτοβούλως και απο «ιδεολογία» οι τύποι είναι ΜΠΕΤΟΒΛΑΚΕΣ – πέραν του ότι συντελεί ουσιαστικά τρομοκρατική ενέργεια. Κι εδώ μουρλένεσαι: αν ρίξουνε γκαζάκια στον προθάλαμο μιας τράπεζας οι «διαμορφωτές» σκούζουνε για την τρομοκρατία (που είναι) αλλά αν κάποιος κάψει έναν impromptu  (ελείψει άλλου) λατρευτικό χώρο θρησκευτικής μειονότητας ρισκάροντας μάλιστα να καούν και άνθρωποι (που πάλι  ΕΙΝΑΙ και ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ) ούδεν σχόλιο και ασχολείται το «αστυνομικό ρεπορτάζ» και μόνο! Έχουνε τα παπαγαλάκια και τους βαρβάρους για σημαντικά και ποιος ανέβηκε ή έπεσε μισή μονάδα στις δημοσκοπήσεις κάθε 2 μέρες.

ΜΠΕΤΟΒΛΑΚΕΣ λοιπόν οι τζάμπα μάγκες γιατί ακόμα κι αν δεν σου αρέσουνε οι σφήκες δεν πας να ταρακουνήσεις την σφηκοφωλιά με τα χεράκια σου! Εκτώς φυσικά και θέλουνε να γίνει η μεγάλη μανούρα  και να επέμβει η φιλόνομος πολιτεία και οι φιλήσυχοι  «πολίτες» που δεν μπορούν να ενοχλούνται από την παρακολούθηση της κάθε πετρούλας… Προβοκατόρικο δηλαδή το χτύπημα και ΒΑΛΤΟΙ οι τύποι…. Ή, αν θελεις,  παίζουν το παιχνίδι της έντασης για να πληρώσει ο κοσμάκης τα δικά τους σπασμένα… Οπότε ΔΙΣ τρομοκράτες γιατί η «καλή» πετυχημένη τρομοκρατία εκεί αποσκοπεί: στην αλλαγή πολιτικής και στάσης του κόσμου εξ αιτίας των παράνομων βίαιων πράξεων.

Και η αντιπολίτευση; Κοιμάται… Ανώδυνες ή σιβιλικές δηλώσεις από την μία, ένταξη στα στενά κομματικά πλαίσια η άλλη, συγκεκαλλημένη επιβράβευση από τους «μη ακραίους»… ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕ, γιατί θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε… αλλά όλοι περιμένετε την 8/6 μην τυχόν και τσούξει καθόλου η καυτή πατάτα στα ποσοστά σας… ΟΥΣΤ!

Συγχίστηκα πάλι…

KDE4 μας τέλειωσε… Καλωσήρθατε στο XFCE4

Από τότε που αποδήμησε εις κύριον το προηγούμενο laptop μου (4 χρονάκια έβγαλε στα χέρια μου – καναδυό στον προηγούμενο χρήστη) δεν κατάφερα να ασχοληθώ σοβαρά με το linuxακι που είχα αρον αρον φορτώσει στο νεοαποκτηθέν παρά μόνο αφότου απολύθηκα και ως τίμιος άνεργος ιατρός σε διαρκή αναμονή αφιέρωσα χρόνο στο «κόλλημά» μου. Έστησα λοιπόν το τελευταίο KDE στο portage tree (4.2.1 νομίζω) και άρχισα να ψάχνομαι…

ΦΡΙΚΗ #1: Τέτοιο γερό «μηχανάκι» που ξεφραγκιάστηκα και πήρα δικαιούταν και όλα τα γραφικά μπιχλιμπίδια που χώραγε, έτσι για να γουστάρω τα λεφτά μου και να την λέω και στους πατζουράδες που θα καίγανε τριπλάσια resources για να κάνουν τα αντίστοιχα. Compiz λοιπόν λέω αλλά τρώω ένα ξεγυρισμένο άκυρο. KDE4 και Compiz λέει είναι no-go αν έχεις nvidia proprietary drivers γιατί το πρώτο είναι εκλεκτικό  και θέλει σωστό code base στους drivers. Τι λες ρε φίλε; Άσχετα με τα προβλήματα του κλειστου κώδικα της nvidia και κατά πόσον είναι αποδεκτή επιλογή να γυρίσεις σε non accelerated open source driver (nv), τι δουλειά έχει ένα desktop environment να ανακατεύεται με τόσο low level κώδικα;!!!

ΦΡΙΚΗ #2: Για ουσιαστικά minimal added value στην χρηστική αξία του desktop με το plasma, το KDE4 «καίει» τον κώλο του από πόρους… Ένιωθα σαν  να  οδηγώ SUV στην πλατεία κωλωνακίου! Γιατί ούτε πραγματικά off road σε πήγαινε ούτε ξεγλίστραγες μέσα στο μποτιλιάρισμα των πόρων… Vista-wannabe! Σκατά!!!!

ΦΡΙΚΗ#3: Καλά ρε μαλάκες, μια δεκαετία μετά, ακόμα να καταλάβετε πως να κάνετε σωστή δουλειά με τον ήχο;! Γαμώ τον arts και την γενιά του όλη!! Για το 4 έλεγαν πως το θέμα ήχος θα γραφόταν from scratch αλλά έχω την εντύπωση τελικά πως from scratch έπρεπε να γίνει και η επιλογή των developers που ασχοληθήκανε.

ΦΡΙΚΗ #4: Με τα πολλά αποφάσισα να δοκιμάσω ένα oldie but goodie, έτσι για την σύγκριση πόρων και ουσιαστικού overhead. Emerge fluxbox λοιπόν… Πάω να ανοίξω έναν konqueror (δεν με έπεισε καθόλου ο dolphin σαν κάτι το παραπάνω στο file management) και μένω… ΠΑΓΩΤΟ. Δεν ανοίγει! ΓΙΑΤΙ; Μια googlαδα μετά ξέρω πως κανένα KDE4 app δεν μπορεί να λειτουργήσει εκτώς  KDE4 environment… Οργή! Ντροπή και αίσχος! Οποία προσβολή στις αρχές του open source και του linux way of doing things. Μια ζωή, όσοι είχαμε ασχοληθεί  με linux advocacy, λέγαμε στους πατζουρόφιλους naysayers πως το παν είναι οι ατέλειωτες επιλογές που σου πρόσφερε το linux. Και τώρα το KDE κάνει lock out σε επίδοξους  «μερικούς» χρήστες; Αναγκαστικά λένε οι υπερασπιστές αφού το code μπαίνει βαθειά μέσα στο σύστημα (βλέπε και το σκηνικό με το compiz). Και ποιος σας είπε ρε γίδια να μπείτε βαθειά στο σύστημα; Τι δουλειά έχει ένα desktop environment τόσο μέσα; Διαπερνάς τον Xserver σαν ζεστό βούτυρο και μιλάς απευθείας με τον kernel driver; Αν χρειάζεσαι κάτι στα libs του τελευταίου που δεν έχει… then do it the open source way! Κάνε release ένα patch για τον xorg ακόμα κι αν δεν δεχτούν να το βάλουν στο maintree… όποιος το θέλει το βάζει αφού διαβάσει τα disclaimers. Και μην ακούσω τίποτα χαζοδικαιολογίες περί end users και ease of installation  γιατί μια χαρά θα μπορούσαν να το «πακετάρουν» οι σχετικές babysitter distros σαν εναλλακτικό πακέτο του Xorg έτοιμο για εύκολο install.

Θα μπορούσα να «γυρισω» σε KDE 3κάτι, πίσω στα παλιά λημέρια… Αλλά αυτό θα ήταν επιλογή με ημερομηνία λήξεως! Να βάλω gnome τότε; Ναι, να αφήσω το ένα overbloated babysitting desktop για άλλο, που μου έχει γυρίσει τα άντερα εδώ και χρόνια… Ψαχνοντας για εναλλακτικές θυμήθηκα πως το xfce πάσχιζε εδώ και χρόνια να γίνει lightweight desktop environment  αντί για (όχι και τόοοοσο lightweight) window manager. Μια βόλτα στο site με πείθει να ξεκινίσω το πείραμα…

Welcome to XFCE 4.6.1! Αναφέρω επιγραμματικά τις εναλλακτικές για τις μέχρι στιγμής λειτουργίες που έχω χρειαστεί, είτε είναι apps του ιδίου του xfce είτε gtk/qt-based αλλά πάντα kde/gnome-free.

• Browsing: firefox όπως πάντα…
• office: openoffice όπως πάντα…
• email: claws-mail (πρόκειται για ολικό fork του θρυλικού ομώνυμου patchset για το sylpheed)
• msn: aMSN – σιχαίνομαι τα non antialiased fonts του, αλλά κατά τα άλλα κάνει μια χαρά δουλειά…
• torrents: qBittorent – πολύ καλό παρότι νεόκοπο σε qt4 αλλά όχι kde!
• text editor: οι προσφιλείς σε terminal nano αλλά και vim για ζόρια, λιτός και λειτουργικός ο mousepad του ίδιου του xfce αλλά ο emacs είναι πάντα emacs.
• file management: thunar του xfce – δεν προσφέρει ό,τι ο konqueror της σειράς 3 αλλά μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις. Αν σου κάνει ο windows explorer σου κάνει κι αυτός…  Στα πολύ δυνατά συν του η επεκτασιμότητα με plugins αν και δεν έχω καθίσει ακόμα να ασχοληθώ.
• LaTeX editor: TeXMaker – σε πρώτη όψη θυμίζει πάρα πολύ τον λατρεμένο μου kile ο οποίος πλέον θα αναγκαστεί να μπει στο 4 και να κλειδωθεί στο KDE… Δεν έχω γράψει ακόμα κάτι αρκετά πολύπλοκο για να τεστάρω τα όριά του όποτε επιφυλάσσομαι.
• R front end: JGR σε java που πλέον έχει ξεπεράσει τα πολλά παιδικά νοσήματά του (κυρίως σταθερότητας).
• music library organizer and player (itunes – style): gmusicbrowser. Παίζει στα ίσια στην λειτουργικότητα τον amarok αν και χάνει σε eye-candiness. Πολλές αλλά μικρές deps κυρίως perl modules και gstreamer (μπορεί να χρησιμοποιήσει και τον mplayer σαν μηχανή αλλά δεν με ικανοποίησε η απόδοση έτσι).
• pdf viewer: acrobat reader 8. ’nuff said… (είναι σίγουρα πιο βαρύς απο τον αντίστοιχο Kκάτι αλλά χωρίς το overhead από όλα τα Κ-τζατζαλομάτζαλα πάλι κερδισμένος βγαίνεις)
• ps-viewer: gsview. Σκατά… Παλαιολιθικό πρόγραμμα σε TKlib. Γρήγορο μεν αλλά… Το postscript είναι σχεδόν εγκαταλελειμένο format πλυν ειδικών σκοπών και περιστάσεων οπότε δεν έχει υπάρξει και ισχυρό drive για την  δημιουργία νέου ανεξάρτητου reader πλυν των ενσωματωμένων στα 2 κυρίαρχα desktop environments.
• image library viewer: mirage πολύ καλός για ελαφριές χρήσεις  – για κάτι πιο ζόρικο ίσως θα έπρεπε να κοιτάξετε τον picassa της google. Εμένα μου φτάνει κι αυτός…
• image editor: gimp τι άλλο;!!!
• video player: (g)mplayer, vlc… no further comments

ΥΓ1: Το compiz-fusion με emerald window manager δουλεύει μια χαρά και στραβώνει κόσμο.

ΥΓ2: Νεότερες «ανακαλύψεις» εναλλακτικών προγραμμάτων θα προστίθενται μία μία καθώς θα προκύπτουν από τις ανάγκες και το αντίστοιχο ψάξιμο/πειραματισμό…

Back from khakhis – back for good? Perhaps…

Όταν έγραφα περί της «νεκρανάστασής» μου δεν περίμενα να ματα-εξαφανιστώ τόσο εύκολα… Τελικά ο ΕΣ είχε άλλα σχέδια για μένα αφού το ζόρι συνεχίστηκε και μετά την επιστροφή από την παραμεθόριο. Αυτό βέβαια αποτελεί ένα τεράστιο rant – σεντόνι από μόνο του και δεν έχω καμία διάθεση να συγχιστώ βραδυάτικα. Έδω προσπαθώ να αποβάλω την φανταρίλα από το σύστημα μου, δεν θα κάτσω να κάνω και ανάλυση…

Η ουσία είναι πως κατάλαβα πόσο εύκολα θα «ρίξω» το blog για άλλες δραστηριότητες μόλις ζοριστώ στα χρονικά περιθώρια που μου παρέχονται. Όπως και να έχει, είμαι μιας γενιάς  που όσο  κομπιουτεράκιας κι αν είσαι, ανήκεις αναπόδραστα περισσότερο στο real world παρά στον κυβερνοχώρο.

So, I’m back αλλά μην βάλετε και κανά στοίχημα και σας πάρω στο λαιμό μου! 🙂